скіт, ‑а, М скіце, м.

1. У праваслаўных манастырах — жыллё для манахаў-пустэльнікаў, размешчанае аддалена ад манастырскага будынка.

2. Стараверскі манастыр або пасёлак манастырскага тыпу ў глухой пустэльнай мясцовасці. Далёка асталіся Кержанскія лясы з рэшткамі колішніх стараверскіх скітаў. Пальчэўскі.

[Грэч. skētis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба́цтва

(ад абат)

каталіцкі манастыр з належнымі яму ўладаннямі, якім кіруе абат або абатыса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

архімандры́т

(гр. archimandrites, ад archi = галоўны + mandra = манастыр; загон, стойла)

старшы манах, звычайна ігумен праваслаўнага манастыра.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ла́ўра ’назва буйнога мужчынскага манастыра’ (ТСБМ), рус. лавра, ст.-рус. лавра, ст.-слав. лавра з с.-грэч. λαύρα ’манастыр, келля’ < ст.-грэч. λαύρα, эп.-іон. λαύρη ’вуліца, завулак’, ’праход у лагчыне, цясніне’ (Фасмер, Этюды, 108; Бернекер, 1, 695; Слаўскі, 5, 56).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кля́штар

(польск. klasztor < чэш. klàšter < с.-в.-ням. kloster, ад с.-лац. clostrum)

каталіцкі манастыр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

намасты́р Манастыр (Слаўг.).

□ вул. Намастырская (1577) у г. Магілёве (ІЮМ, вып. 32, ч. 1, 211).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

заточи́ть​I сов., уст. (подвергнуть заточению) пасадзі́ць, сасла́ць, зняво́ліць;

заточи́ть в тюрьму́ пасадзі́ць у турму́;

заточи́ть в монасты́рь сасла́ць у манасты́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клуа́тр

(фр. cloître, ад лац. claustrum = закрытае месца, манастыр)

крытая галерэя, якая акружае прамавугольны двор манастыра або вялікай царквы ў раманскай і гатычнай архітэктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

старасве́тчына, ‑ы, ж.

Даўніна, часы, якія даўно мінулі. Герой успамінае, што некалі, у старую старасветчыну, нябожчыкаў палілі. «Полымя». // Тое, што было даўно; парадкі, звычаі, нормы і пад. Але па краіне магутным поступам ішла калектывізацыя, усюды рушыліся асновы старасветчыны. Шчарбатаў. // Тое, што створана ў далёкія часы і існуе да нашых дзён. Зацятаю грознасцю і панураю суровасцю вее ад гэтых старасвецкіх муроў, а манастыр мае выгляд непадкупнага вартаўніка аджы[л]ых рэлігійных традыцый старасветчыны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rome [rəʊm] n.

1. Рым (горад)

2. Ры́мская імпе́рыя

3. ры́мска-каталі́цкая царква́; каталіцы́зм

♦

Rome wasn’t built in a day Рым не адра́зу будава́ўся;

when in Rome do as the Romans do ≅ у чужы́ манасты́р са сваі́м стату́там не хо́дзяць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)