ца́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Гуляць, забаўляцца з кім‑, чым‑н. Усякі прымаў яго [падмуркавы камень], Цацкаў, Як злітак дзівосны, Як цацку. Калачынскі. [Завішнюк:] — Мала працерабілі Акцызнік з Юркам Далінай, мала стараюцца дзяўчаты.. Цацкаюць ленту ў руках, падпяразваюцца, вехі мераюць... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niepoczytny

які не карыстаецца поспехам у чытачоў; які мала чытаюць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мно́го нареч., в знач. сказ. шмат; мно́га, бага́та;

◊

ни мно́го, ни ма́ло ні мно́га, ні ма́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нясы́ты, ‑ая, ‑ае.

Які набраў мала сала, тлушчу (пра жывёлу, якая ідзе на забой). Нясытае парася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаву́к м, недаву́чка м, ж разм vórzeitiger Schúlabgänger;

2. (мала дасведчаны чалавек) Hálbgebildete (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

slightly

[ˈslaɪtli]

adv.

ма́ла; крыху́, ледзь

I know him slightly — Я крыху́ яго́ ве́даю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нізкаапла́тны, ‑ая, ‑ае.

Які аплачваецца па нізкаму тарыфу. Нізкааплатная пасада. // Такі, за які мала плацяць. Нізкааплатная работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shortage [ˈʃɔ:tɪdʒ] n. недахо́п, няста́ча, дэфіцы́т; брак;

There is a shortage of potatoes this year. У гэтым годзе мала бульбы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагарава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Зазнаць многа гора. Нагаравацца з дзецьмі. □ [Лабановіч:] — А якія заработкі — плыты? Калі прынясе дзесяць рубельчыкаў, то і добра. А колькі нагаруецца, нацерпіцца! Колас. — Мама, матуля наша родная! Шкадуем мы цябе... Ці мала ты нагаравалася, мала натупалася ў гэтым двары ды горадзе? Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаспады́ньства, ‑а, н.

Разм. Дзейнасць, занятак гаспадыні. Беламу вясельнаму плаццю [Марыны] .. мала і замінаў фартух — сведчанне яе гаспадыньства. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)