счита́ть​II несов. лічы́ць;

я счита́ю его хоро́шим челове́ком я лічу́ яго́ до́брым чалаве́кам;

счита́ю, что прав лічу́, што мая́ пра́ўда.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

préisen

* vt усхваля́ць, (ве́льмі) узно́сіць

j-n glücklich ~ — лічы́ць каго́-н. шчаслі́вым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

regard​2 [rɪˈgɑ:d] v.

1. разгляда́ць, лічы́ць;

They regard him as a hero. Яны лічаць яго героем.

2. лічы́цца

3. паважа́ць

♦

as regards што ты́чыцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

aside from [əˈsaɪdfrəm] prep. AmE = apart from апрача́, акрамя́;

Aside from a few scratches, I’m OK. Калі не лічыць некалькіх драпін, у мяне ўсё ў норме.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

налічы́ць, -лічу́, -лі́чыш, -лі́чыць; -лі́чаны; зак., што.

1. Лічачы, устанавіць колькасць каго-, чаго-н.

Н. дзесяць памылак.

2. Лічачы, дабавіць лішнюю суму; пералічыць.

Н. лішніх сто тысяч.

3. Вызначыць дабаўку да якой-н. сумы; прылічыць звыш чаго-н.

Н. 20 тысяч пені.

Н. працэнты на ўклад.

4. Залічыць на чый-н. рахунак які-н. від аплаты.

Н. заработную плату.

|| незак. наліча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і налі́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. налічэ́нне, -я, н. (да 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

beneath​2 [bɪˈni:θ] prep. fml пад, ніжэ́й;

sit beneath a tree сядзе́ць пад дрэ́вам;

He considers such jobs beneath him. Ён лічыць такую працу не вартай сябе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deign

[deɪn]

v.

рабі́ць ла́ску, лічы́ць патрэ́бным

He did not deign to answer us — Ён не палічы́ў патрэ́бным нам адказа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

разгляда́ць

1. гл разгледзець, разглядзець;

2. (лічыць кім-н, чым-н) betráchten vt (als A);

разгляда́ць што-н

як знява́гу etw. als éine Beléidigung betráchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

энергеты́зм

(ад гр. energetikos = які датычыць энергіі)

ідэалістычная плынь у філасофіі прыродазнаўства канца 19 — пач. 20 ст., якая лічыць першаасновай свету энергію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вінава́ціць, ‑вачу, ‑ваціш, ‑ваціць; незак., каго.

Абвінавачваць, лічыць вінаватым; асуджаць. Лабановіч дагадаўся, што падлоўчы Варанкевіч падняў у доме буру, але не распытваўся аб гэтым, і сама пані падлоўчая чамусь не гаварыла, не вінаваціла свайго мужа. Колас. Дзяжэвіч вінаваціў пастухоў, быццам яны дрэнна пасуць кароў, патрабаваў замяніць іх. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)