генера́тарны

(ад генератар)

які мае адносіны да генератара (напр. г-ая лямпа, г. газ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

насто́льный в разн. знач. насто́льны;

насто́льная ла́мпа насто́льная ля́мпа;

насто́льные и́гры насто́льныя гу́льні;

насто́льная кни́га насто́льная кні́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

накапці́ць, ‑капчу, ‑копціш, ‑копціць; зак.

1. без дап. Нарабіць копаці, дыму; накуродымець. Накапціла лямпа ў хаце.

2. што і чаго. Пакрыць копаццю што‑н. Накапціць шкло.

3. чаго. Тое, што і навэндзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгарэ́ць сов., в разн. знач. отгоре́ть;

сук ~рэ́ў — сук отгоре́л;

ля́мпа ~рэ́ла свой тэ́рмін — ла́мпа отгоре́ла свой срок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пражэ́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пражэктара. Палахліва мільганула з боку чыгуначнага моста некалькі пражэктарных прам[янёў]. Лынькоў. // Прызначаны для пражэктара. Пражэктарная лямпа. □ З правага боку ўзносілася ў неба вялікая пражэктарная мачта. Васіленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кенатро́н

(ад гр. kenos = пусты + -трон)

двухэлектродная электронная вакуумная лямпа, прызначаная для выпрамлення пераменнага току.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

перано́ска, ‑і, ДМ ‑носцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераносіць — перанесці (у 1–6 знач.).

2. Р мн. ‑сак. Пераносная лямпа. Славік падняў вышэй «пераноску», ад яркага святла якой слязіліся вочы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arc

[ɑ:rk]

1.

n.

дуга́ f.

2.

adj.

дугавы́

arc lamp — дугава́я ля́мпа

3.

v.

ру́хацца дуго́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абажу́р, ‑а, м.

Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу пэўную афарбоўку. На стале гарэла лямпа пад светлым абажурам і ляжала разгорнутая кніга, якую чытаў настаўнік. Колас.

[Фр. abat-jour.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капці́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Самаробнае асвятляльнае прыстасаванне на газе; лямпа без шкла. Яшчэ нядаўна ў вокнах местачковых хат мільгацелі цьмяныя аганькі капцілак, камінк[а]ў, а школа зыркала электрычнымі агнямі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)