inhuman

[ɪnˈhju:mən]

adj.

1) бесчалаве́чны, лю́ты; бязьлі́тасны

2) нялю́дзкі, нечалаве́чы

inhuman powers of endurance — нечалаве́чыя сі́лы вытрыва́ласьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

intemperate

[ɪnˈtempərət]

adj.

1) неўмеркава́ны; нястры́маны, нестрыма́ны

2) суро́вы, лю́ты (пра зіму́, клі́мат)

3) схі́льны да п’я́нства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

rabid

[ˈræbɪd]

adj.

1) шалёны

a rabid dog — шалёны саба́ка

2) нястры́мны, лю́ты, разью́шаны

3) скра́йні, фанаты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Лю́тар ’бязбожнік’ (Сцяц.), ст.-бел. лютаръ, лютеръ, люторъ, лютеранинъ (XVI ст.) ’лютэранец’, якія са ст.-польск. luter, lutaranin, luteryjanin. Утвораны ад прозвішча Марціна Лютэра — Luther, дзеяча нямецкай Рэфармацыі. Праціўнікі вучэння Лютэра збліжалі яго прозвішча з прыметнікам люты, параўн. лю́тыр ’мучыцель, кат’ (Нас.), са значэннем ’чужынец’: палес. оўруцк. лю́трі ’іншаверцы’ > ’чужаземцы’ (Булыка, Запазыч., 192).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

я́рый

1. (рьяный, ревностный) заўзя́ты;

я́рый покло́нник заўзя́ты прыхі́льнік;

2. (яростный) лю́ты; (разъярённый) разлютава́ны; раз’ю́шаны;

я́рый гнев лю́ты гнеў;

3. (неистовый) шалёны; (ожесточённый) зло́сны; (упорный) заця́ты;

я́рые во́лны шалёныя хва́лі;

4. (о воске и т. п.) уст. чы́сты; (хрупкий) кро́хкі;

я́рый воск чы́сты воск;

я́рый чугу́н кро́хкі чыгу́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

zwierzęcy

1. жывёльны; звярыны;

świat zwierzęcy — свет жывёлаў;

klej zwierzęcy — жывёльны клей;

2. зверскі; люты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

изуве́рство ср.

1. (заця́ты, лю́ты) фанаты́зм, -му м.;

2. перен. (жестокость) лю́тасць, -ці ж.; бязлі́таснасць, -ці ж.; зве́рства, -ва ср.; ва́рварства, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Лю́таваць ’праяўляць жорсткасць’, ’праяўляцца з вельмі вялікай сілай’ (ТСБМ, Др.-Падб., Гарэц., Растарг.). Да лю́ты (гл.).

Лютава́ць ’паяць’ (нясв., дзярж., Нар. словатв.). З польск. lutować ’тс’, якое з с.-в.-ням. loeten, ням. löten < с.-в.-ням. lōt, сілезск. lutt, ням. Lot ’сплаў металаў, які служыць для іх спайкі’ (Слаўскі, 4, 390). Гл. таксама літава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rampant

[ˈræmpənt]

adj.

1) узбушава́ны, дзі́кі, лю́ты, разью́шаны

2) нестрыма́ны, нястры́мны

Disease was rampant — Хваро́бу было́ не стрыма́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

stormy [ˈstɔ:mi] adj.

1. бу́рны, штармавы́, навальні́чны;

stormy weather штармаво́е надво́р’е;

a stormy wind мо́цны ве́цер

2. бу́рны, запа́льчывы; лю́ты, шалёны; раз’ю́шаны;

a stor my look зло́сны по́зірк;

a stormy discussion бу́рная дыску́сія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)