Лячны́ ’лекавы’ (лях., Сл. ПЗБ). Хаця ёсць каш.lėčni ’прызначаны для лячэння’, чэш.léčný, славац.liečny, славен.lẹčę̑n, харв.lȉječan, бел. лексема, відаць, запазычана з польск.leczny ’які для лячэння’. Праформа для іх lěč‑ьnъ < lěčiti (Слаўскі, 4, 103) > лячы́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
валідо́л
(ад лац. validus = моцны + oleum = алей)
лекавы прэпарат, здольны расшыраць сасуды; прымяняецца пры болях у сэрцы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ёдафо́рм
(фр. iodoforme)
лекавы прэпарат, арганічнае злучэнне ёду ў выглядзе крышталічнага жоўтага парашку; выкарыстоўваецца як антысептычны сродак.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
полівітамі́ны
(ад гр. poly = многа + фр. vitamine, ад лац. vita = жыццё)
лекавы прэпарат, які змяшчае комплекс вітамінаў.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
дыкаі́н
[ад ды- + (ка)каін]
лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як болесуцішальны сродак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нафтамо́н
(ад нафта + амоній)
лекавыпрэпарат, процігліставы сродак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
плазмацы́д
[ад плазмо(дый) + -цыд]
лекавы прэпарат, які выкарыстоўваюць пры лячэнні малярыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ДЗЬМУХАВЕ́Ц, адуванчык (Tanaxacum),
род кветкавых раслін сям. астравых. Каля 2000 відаў. Пашыраны ў халодных, умераных і субтрапічных паясах, у высакагор’і тропікаў. На Беларусі больш за 10 відаў, з якіх найб. вядомы Дз. лекавы (T. officinale). Нар. назвы малачай, багатка, коцікі, папок, дмухель, зубнік, жоўтая цыкор’я. Расце каля жылля, уздоўж дарог, на агародах, палях, лугах і інш. У якасці тэхн. (для атрымання натуральнага каўчуку) расліны раней вырошчвалі Дз. кок-сагыз (T. kok-saghyz).
Шматгадовыя травяністыя расліны са стрыжнёвым коранем і бязлістымі, полымі ўнутры сцябламі (стрэлкамі) выш. 10—30 см. Лісце ў прыкаранёвай разетцы, ланцэтнае, зубчастае, паступова звужанае ў чаранок. Кветкі двухполыя, звычайна жоўтыя, радзей белыя і ружовыя, сабраны ў адзіночныя верхавінкавыя кошыкі. Плод — сямянка, з носікам і чубком. Лек., кармавыя, меданосныя, харч. і тэхн. расліны. Карані выкарыстоўваюцца для ўзбуджэння апетыту, як сурагат кавы, лісце на салату, кветкавыя кошыкі — для прыгатавання варэння, напіткаў і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Маляснік ’баркун лекавы, Melilotus officinalis (L.) Lam.’ (віц.Кіс., Бел. зельн.). Укр. падольск. мелюс ’тс’. Да малі́са (гл.); названа паводле араматычных і меданосных уласцівасцей расліны. Параўн. славац.závonec (з zánoviť), якая пры ўздзеянні народнай этымалогіі асацыіруецца з дзеясловам vonať ’прыемна пахнуць’ (Махэк, Jména, 120).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бенкаі́н
[ад бен(зол) + (ка)каін]
болесуцішальны лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца ў стаматалагічнай практыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
