Від падпарадкавальнай сінтаксічнай сувязі, пры якой залежнае слова ставіцца ў тых жа граматычных формах, у якіх стаіць галоўнае слова, напр.: новы дом, цікавая кніга, беларускі народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кары́сны, -ая, -ае.
1. Які прыносіць карысць.
Карысная кніга.
Карысная заўвага.
2. Які складае частку цэлага, выкарыстоўваецца непасрэдна па прызначэнні (спец.).
Карысная плошча.
|| наз.кары́снасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тры́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.
Кніга ці фільм з займальным дэтэктыўным сюжэтам, які трымае чытача ці гледача ў напружанні, з хуткім і непрадказальным развіццём дзеяння.
|| прым.тры́лерны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лячэ́бнік, ‑а, м.
Уст.Кніга, у якой апісаны папулярныя спосабы лячэння розных хвароб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
antiquarian[ˌæntiˈkweəriən]adj. антыква́рны;
an antiquarian book букіністы́чная кні́га
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
hardback[ˈhɑ:dbæk]n.кні́га ў цвёрдым пераплёце/цвёрдай во́кладцы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Талму́д ’звод бытавых, прававых прадпісанняў і правіл у іудзеяў’, ’вялікі рукапіс, кніга’ (ТСБМ), ’свяшчэнная кніга веруючых яўрэяў; цяжкі для разумення тэкст, пісанне’ (Скарбы), тальму́д ’свяшчэнная кніга ў іудзеяў’ (Некр. і Байк.). Ст.-бел.талмутъ, талматъ, талмотъ, толмутъ ’тс’ запазычана ў канцы XV ст. або непасрэдна з ідыш Talmud ’вучэнне; святая кніга ў габрэяў’ (Астравух, Ідыш-бел. сл.), або адтуль жа праз ст.-польск.talmud, talmut ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 175, 184), што да іўр.talmū́dh ’вучэнне’ < lāmádh ’вучыўся’ (ЕСУМ, 5, 509; Голуб-Ліер, 477).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́бнік ‘кніга, у якой сабраны малітвы для адпраўлення трэб’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк.), ст.-бел.требникъ ‘тс’, ‘ахвярнік’ (ГСБМ). Са ст.-слав.трѣбьникъ, ‘кніга рытуалаў у грэчаскай царкве’. Да трэ́ба1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Méldebuch
n -(e)s, -bücher дамава́я кні́га, кні́га для прапі́скі, спіс жыхаро́ў (у доме)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шнуравы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да шнура, зроблены з яго. Шнуравая праводка злектрычнасці. Шнуравое пакрыццё. Шнуравыя рамяні.// Прызначаны для шнура. Шнуравыя ніткі. Шнуравое валакно.