Proverbs

[ˈprɑ:vɜ:rbz]

Bibi.

Кні́га пры́павесьцяў Саламо́навых

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Кні́гаўка ’кнігаўка, птушка сямейства сяўцоў’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Шат.). Гл. кніга2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́тапіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Пагадовы запіс гістарычных падзей сучаснікам; кніга з такімі запісамі.

Л.

Аўрамкі.

2. перан. Тое, што і гісторыя (у 4 знач.).

Л.

Вялікай Айчыннай вайны.

|| прым. летапі́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

обло́жка во́кладка, -кі ж.;

кни́га в кра́сной обло́жке кні́га ў чырво́най во́кладцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Verlg

m -(e)s, -e

1) (кніга)выда́нне

in ~ nhmen* — прыня́ць да выда́ння (кнігі)

2) (кніга)выдаве́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дапамо́жнік, ‑а, м.

Кніга, прылада, карта і пад., якія выкарыстоўваюцца пры навучанні чаму‑н. Наглядныя дапаможнікі. Вучэбны дапаможнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ін-ква́рта, прысл.

У чацвёртую частку аркуша (пра фармат кнігі, часопіса, рукапісу). Кніга выдадзена ін-кварта. Рукапіс інкварта.

[Лац. in — у і quartus — чацвёрты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́драс, -а, мн. -ы́, -о́ў м.

1. Надпіс на паштовым адпраўленні, які называе атрымальніка і месца назначэння.

Дакладны а. на пасылцы.

Зваротны а. — гэта адрас адпраўшчыка.

2. Месцазнаходжанне, месцажыхарства, а таксама абазначэнне, назва месцазнаходжання, месцажыхарства.

Службовы а.

Пісаць на а.

3. Пісьмовае прывітанне ў гонар якой-н. урачыстай падзеі, юбілею.

Віншавальны а.

|| прым. а́драсны, -ая, -ае.

Адрасны стол — установа, якая рэгіструе асоб, што жывуць у пэўнай мясцовасці, і выдае даведкі пра іх месцажыхарства.

Адрасная кнігакніга са спісам адрасоў асоб і ўстаноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абрэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Абрэзаны край, беражок.

Кніга з зялёным абрэзам.

2. Вінтоўка з укарочаным канцом ствала.

Страляць з абрэза.

У абрэз (разм.) — без лішку, якраз столькі, колькі можа спатрэбіцца.

Грошай у а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Beschwrdebuch

n -(e)s, -bücher кні́га ска́ргаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)