катэхі́зіс, ‑а, м.

Рэлігійная кніга, якая змяшчае кароткі выклад хрысціянскага веравучэння ў пытаннях і адказах.

[Ад грэч. katēchēsis — вуснае настаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антра́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткі перапынак паміж дзеямі спектакля ці аддзяленнямі канцэрта.

2. Невялікі музычны твор для выканання паміж дзвюма дзеямі оперы, п’есы.

|| прым. антра́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

jemmy [ˈdʒemi] n. BrE каро́ткі ло́мік (для ўзлому дзвярэй, акон і да т.п.), «фо́мка»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nap​1 [næp] n. дрымо́та, каро́ткі сон (звыч. удзень);

have/take a nap задрама́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Карна́ткі ’кароткі’ (Шатал.), да карнаты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шпо́каць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Падаючы, стукаючыся аб што-н., утвараць кароткі глухі гук.

Жалуды шпокалі з дуба на дол.

|| аднакр. шпо́кнуць, -не; -ні.

|| наз. шпо́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэксто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Разм. Кароткі тлумачальны подпіс пад малюнкам, здымкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кіца́ты ’кароткі’ (Нар. словатв.). Да куцых (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ско́ры, -ая, -ае.

1. Які адбываецца з вялікай скорасцю, у кароткі прамежак часу; які мае вялікую скорасць.

С. ход.

С. цягнік.

Скоры (наз.) прыбывае да першай платформы.

Скора (прысл.) ідзе.

2. перан. Здольны хутка працаваць, дзейнічаць; схільны спяшацца (разм.).

С. ў рабоце.

Да стала — с., а на сенажаць — хворы (прыказка).

3. Які адбываецца ў кароткі час, тэрмін.

С. ад’езд.

4. Які павінен адбыцца хутка.

Да скорага спаткання!

◊

На скорую руку (зрабіць што-н.; разм.) — хутка і неакуратна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)