Zérberus

m -, -se

1) міф. Цэ́рбер

2) перан. жарт. цэ́рбер (пільны і злы вартаўнік)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ге́ній

(лац. genius)

1) звышнатуральная істота ў рымскай міфалогіі, якая быццам ахоўвае чалавека на працягу ўсяго жыцця; пазней — наогул добры або злы дух;

добры г. — той, хто аказвае на каго-н. дабратворны ўплыў;

злы г. — той, хто прыносіць каму-н. зло;

2) чалавек, якому ўласціва найвышэйшая ступень творчай даравітасці, таленавітасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

падве́й 1, ‑ю, м.

Шматгадовая балотная травяністая расліна сямейства асаковых, насенне якой мае доўгія бліскучыя белыя валасні.

падве́й 2, ‑ю, м.

1. У старажытнай міфалогіі беларусаў — злы дух, які круціцца ў віхры, прыносіць разбурэнні і незвычайныя хваробы.

2. Уст. Хвароба, якая здараецца, калі прахопіць скразняком; параліч. У хворай падвей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Нічаге́за (нічогеза) ’злая жанчына’: Той то вельмі добрэз‑ ный, а вона нічогеза (ТС). Ад нічогі ’дрэнны, злы’, экспрэсіўны суфікс ‑еза, параўн. малёнезя ’немаўля’ (Карскі 2-3, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

demonic

[dɪˈmɑ:nɪk]

adj.

1) д’я́бальскі, дэмані́чны; лю́ты, нечалаве́чы

2) злы; шалёны, разью́шаны

3) апанта́ны, апанава́ны злым ду́хам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ferocious

[fəˈroʊʃəs]

adj.

1) лю́ты; злы

2) informal ве́льмі мо́цны, страшны́

a ferocious headache — страшны́ боль галавы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

evil​2 [ˈi:vl] adj. злы, ліхі́;

the evil eye ліхі́я/благі́я во́чы

♦

the evil hour ліха́я гадзі́на;

the evil day чо́рны дзень;

the evil moment неспрыя́льны мо́мант

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ге́ній, -я і -ю, мн. -і, -яў, м.

1. -ю. Самая высокая ступень творчай адоранасці, таленавітасці. Музычны г. Чайкоўскага.

2. -я. Чалавек, надзелены такой адоранасцю. Творчасць геніяў.

3. -я. У старажытнарымскай міфалогіі: дух — заступнік чалавека, які кіруе яго жыццём і прадвызначае характар.

◊

Добры геній — той, хто памагае каму-н., аказвае на каго-н. дабратворны ўплыў.

Злы геній — той, хто аказвае на каго-н. дрэнны ўплыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

geniusz

м. геній;

geniusz poetycki — паэтычны геній;

geniusz śmierci — геній смерці;

zły geniusz — злы геній

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sinister

[ˈsɪnɪstər]

adj.

1) злаве́сны, ву́сьцішны; пагража́льны

a sinister look — пагража́льны по́зірк

2) злы, благі́

3) левабако́вы, ле́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)