рэвальве́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Многазарадная ручная агнястрэльная зброя з рухомым барабанным магазінам.

Страляць з рэвальвера.

Спартыўны р.

|| прым. рэвальве́рны, -ая, -ае.

○

Рэвальверны станок (спец.) — такарны або свідравальны станок з рухомай галоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эспадро́н, ‑а, м.

Вучэбная зброя, якая прымяняецца ў фехтаванні. // Спартыўная барацьба з гэтай зброяй. Спаборніцтвы па эспадрону.

[Фр. espadon ад ісп. espada — шпага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліца,

халодная зброя; рэлігійная парчовая хустка.

т. 12, с. 12

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тэрмая́дзерны thermonukleár;

тэрмая́дзерная збро́я вайск thermonukleáre Wáffe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карабі́н​I м (зброя) Karabíner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кліно́к м (халодная зброя) Klínge f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самапа́л м гіст (зброя) Ármbrust f -, -brüste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

handgun [ˈhændgʌn] n. лёгкая агнястрэ́льная збро́я (якую можна трымаць адной рукой: пісталет, аўтамат і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

меч, мяча́, мн. мячы́, мячо́ў, м.

Старадаўняя халодная зброя, падобная на вялікі нож, востры з абодвух бакоў.

◊

Падняць меч на каго-н. — пачаць вайну, пайсці супраць каго-н.

Скрыжаваць мячы — пачаць паядынак, бой, спрэчку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

weaponry

[ˈwepənri]

n.

1) збро́я f.

2) узбрае́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)