1. Выражэнне незадавальнення, нараканне з прычыны якіх‑н. непрыемнасцей, болю і пад. Выслухаў жабрак бацькаву скаргу і параіў, што яму зрабіць, каб прывучыць сыноў да гаспадаркі.Якімовіч.У лірычных вершах паэтэсы [Цёткі], а таксама ў яе пісьмах чуюцца скаргі на цяжкія пакуты, якія ёй прыносіла хвароба.Шкраба.
2. Афіцыйная заява аб незаконным або няправільным дзеянні якой‑н. асобы, установы, арганізацыі. Касацыйная скарга. □ Старая Марцініха пісала скаргу на свайго сына.Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
make representations to smb. заяві́ць каму́-н. пратэ́ст
3. адлюстрава́нне; во́браз;
an allegoric representation алегары́чнае адлюстрава́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
deklaracja
ж.заява; дэкларацыя;
deklaracja celna — мытная дэкларацыя;
deklaracja o dochodach — дэкларацыя аб даходах;
deklaracja podatkowa — падатковая дэкларацыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ска́рга ‘незадаволенасць, нараканне’, ‘заява аб непрымальных дзеяннях ці з’явах’ (ТСБМ, Нас., Др.-Падб., Байк. і Некр., Сержп.), скарга́ (Гарэц.), ска́рка ‘тс’ (Мал.). Укр.ска́рга, ст.-рус. (XIV ст.) скарга ‘тс’. Ва ўсходнеславянскіх мовах запазычанне з польск.skarga з прычыны наяўнасці ‑ар‑ (Карскі, Белорусы, 146; Кюнэ, Poln., 96; Фасмер 3, 633). Этымалогію гл. скардзіцца. Ст.-бел.скарга, скаркга запазычана ўжо ў XIV ст. з ст.-польск.skarga (Булыка, Лекс. запазыч., 53).
Скарга́1 ‘чапяла’ (Сцяшк.). Не вельмі яснае слова, параўнальны матэрыял адсутнічае. Відаць, нейкая кантамінацыя з словам качарга́ (гл.).
Скарга́2, скірга́ ‘прыдзірлівая, з’едлівая асоба’, ‘скупы чалавек’ (ТС), сюды ж скоргану́ць ‘злосна сказаць’ (там жа). Гл. карга.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Bewérbung
f -, -en
1) дамага́нне; прэтэ́нзія
~ um ein Amt — ко́нкурс на замяшчэ́нне паса́ды
2) зая́ва (аб прыняцці ў навучальную ўстанову)
3) сва́танне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
application
[,æplɪˈkeɪʃən]
n.
1) ужыва́ньне, скарыста́ньне, дастасава́ньне n.
the application of your knowledge — дастасава́ньне ва́шых ве́даў
2) ма́заньне n.
application of an ointment to a chapped skin — ма́заньне патрэ́сканае ску́ры ма́сьцю
3) ужыва́ньне n.
a word of wide application — сло́ва шыро́кага ўжыва́ньня
4) зая́ваf.
application for the position — зая́ва на паса́ду
5) стара́ннасьць, руплі́васьць, адда́насьць f.
By application to his work he got a better position — У выніку руплі́васьці на пра́цы ён даста́ў ле́пшае стано́вішча
6) кампу́тарная прагра́ма
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дэклара́цыя, ‑і, ж.
1. Афіцыйная заява аб чым‑н.; урачыстае абвяшчэнне ўрадам або партыяй якіх‑н. прынцыпаў сваёй палітыкі, а таксама дакумент, у якім яны выкладзены. Выступіць з дэкларацыяй. Урадавая дэкларацыя. Дэкларацыя аб утварэнні СССР.
2. Назва некаторых афіцыйных дакументаў з паведамленнем якіх‑н. патрэбных звестак. Гандлёвая дэкларацыя.
3.перан. Немастацкае, абстрактнае апісанне, якое не выклікае эмоцый, або чыё‑н. выказванне такога характару. Некаторыя.. паэты павярхоўна падыходзілі да з’яў жыцця, мастацкае адлюстраванне жыцця падмянялі дылетанцкімі, верхаглядскімі дэкларацыямі.Навуменка.Дэкларацыя, якая б яна ні была.., ніяк не можа замяніць актыўнасць уласна-мастацкай, актыўнасць вобразнага пазнання.Бярозкін.
[Ад лац. declaratio — заява, аб’ява.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
petition
[pəˈtɪʃən]1.
n.
1) зая́ваf., афіцы́йная про́сьба, пэты́цыя f.
2) стара́ньне n.
a petition for a new school — стара́ньне пра но́вую шко́лу
3) малі́тва f.
2.
v.
1) мо́цна прасі́ць, дамага́цца
2) падава́ць про́сьбу, пэты́цыю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)