прафесі́йны в разн. знач. профессиона́льный;

~нае захво́рванне — профессиона́льное заболева́ние;

п. рэвалюцыяне́р — профессиона́льный революционе́р;

○ п. саю́з — профессиона́льный сою́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

псіхастэні́я, ‑і, ж.

Спец. Нервовае захворванне, якое праяўляецца ў павышанай уражлівасці, няўпэўненасці ў сабе, пастаянных сумненнях, назойлівых думках і пад.

[Ад грэч. psychē — душа і astheneia — бяссілле.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schorzenie

schorzeni|e

н. захворванне;

rodzaj ~a — род хваробы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zachorowanie

zachorowa|nie

н. захворванне;

liczba ~ń — колькасць захворванняў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

парша́, -ы́, ж.

1. Заразная скурная хвароба, а таксама струпы, якія паяўляюцца пры гэтай хваробе на скуры пад валасамі.

2. Захворванне сельскагаспадарчых раслін, якое характарызуецца паверхневым паражэннем тканак (з’яўленнем на сцёблах, лісці, клубнях, пладах плям, барадавак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэтані́я, ‑і, ж.

Захворванне, якое характарызуецца павышанай узбуджальнасцю, сутаргавымі прыпадкамі і расстройствамі нервовай сістэмы, звязанымі з нізкім утрыманнем кальцыю ў крыві.

[Ад грэч. tétanos — напружанне, сутарга.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасцыялёз, ‑у, м.

Хранічнае захворванне чалавека або жывёл, якое выклікаецца плоскімі чарвямі, што трапляюць у арганізм з ежай ці з вадою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

профессиона́льный в разн. знач. прафесіяна́льны, прафесі́йны;

профессиона́льное заболева́ние прафесіяна́льнае (прафесі́йнае) захво́рванне;

профессиона́льный сою́з прафесіяна́льны (прафесі́йны) саю́з.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

эпідэмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эпідэміі, мае характар эпідэміі. Эпідэмічнае захворванне. // Прызначаны для барацьбы з эпідэміяй. Эпідэмічныя прышчэпкі. Эпідэмічная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́рус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Найдрабнейшая няклетачная часціца, што размнажаецца ў жывых клетках і выклікае заразнае захворванне.

В. шаленства.

В. індывідуалізму (перан.).

2. У інфарматыцы: спецыяльная праграма, якая выклікае непаладкі ў рабоце камп’ютара.

|| прым. ві́русны, -ая, -ае.

В. грып.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)