сіко́з, ‑у, м.

Хранічнае запаленне скуры ў мужчын пераважна ў вобласці барады і вусоў.

[Грэч. sykosis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тромбафлебі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Запаленне сценкі вены, якое вядзе да ўтварэння тромба ​1.

[Ад грэч. thrómbos — згустак і phleps — вена.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zapalenie

н. запаленне; запальванне;

zapalenie ognia — запальванне агню;

zapalenie płuc — запаленне лёгкіх; пнеўманія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

карбу́нкул, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Гнойнае запаленне скуры і падскурнай клятчаткі.

2. -у. Каштоўны камень чырвонага колеру; чырвоны гранат (уст.).

|| прым. карбункулёзны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Мы́шкі ’хвароба ў каня’ (смарг., ігн., Сл. ПЗБ), ’запаленне залоз’ (лепел., КЭС), мышкі хапілі ’хвароба статку, колікі’ (КЭС, лаг.). Укр. мишка ’міжвольнае паторгванне мышцы’, рус. мышка ’пухліна, запаленне падсківічнай залозы’, ’пухліна ў пахах жывёл’, калуж. ’колікі’. Бел.-рус. ізалекса. Да мышка ’мышца’ошш (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

залазава́нне, ‑я, н.

Заразная хвароба коней — запаленне слізістай абалонкі насаглоткі і падсківічных лімфатычных вузлоў; мыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грып, ‑у, м.

Вострая вірусная хвароба, галоўнымі рысамі якой з’яўляюцца запаленне дыхальных шляхоў і гарачка.

[Фр. grippe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плеўры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне плеўры. Раненне ў грудную клетку.. дало цяжкі плеўрыт. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

irritate [ˈɪrɪteɪt] v.

1. дакуча́ць (каму-н.), злава́ць (каго-н.)

2. раздражня́ць; выкліка́ць раздражне́нне/запале́нне (скуры, вачэй і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

захаладзі́цца, ‑джуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.

Абл. Змерзнуўшы, прастудзіцца. — Я захаладзіўся і, мусіць, перанёс запаленне лёгкіх. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)