харашу́н, ‑а, м.

Разм. Тое, што і прыгажун. — Гатоў [заяц]! Ты бачыў, які харашун! Жук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаўку́н, ‑а, м.

Жук, які ўтварае характэрны гук пры пераварочванні са спіны на брушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плывуне́ц, -нца́ і -нцу́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.

1. -нца́. Жук, які жыве ў стаячай або павольна цякучай прэснай вадзе.

2. -нцу́. Насякомаедная водная расліна з шарападобнымі пухіркамі на лісцях, якія ўлоўліваюць дробных водных насякомых і харчуюцца імі (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нае́знік м. заал.:

жук-нае́знік Schlúpfwespe f -, -, Schmarótzerwespe f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мая (у 1 знач.). У тую майскую ноч была першая веснавая навальніца. Даніленка.

2. Які мае адносіны да свята 1‑га Мая; першамайскі. Шуміць наша радасць, Як майскі парад. Колас.

•••

Майскі жук гл. жук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́зный гнаявы́;

наво́зный жук, см. наво́зник;

наво́зная ку́ча гнаява́я ку́ча, ку́ча гно́ю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́нзаўка, ‑і, ДМ ‑заўцы; Р мн. ‑завак; ж.

Жук падсямейства пласцінчатавусых з яркай металічнай афарбоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кветкае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Жук, лічыцца якога харчуецца бутонамі і кветкамі раслін. Яблыневы кветкаед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́зька, ‑і, м.

Шкоднік злакавых раслін; хлебны жук. — Жучкі кузькамі называюцца. Іх многа ў жыце. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; успо́ўз, -паўзла́, -ло́; -зі́; зак., на што.

Паўзком узабрацца куды-н. або павольна ўзысці, уз’ехаць на што-н., куды-н.

Жук успоўз на сцяну.

Фурманка ўспаўзла на пагорак.

|| незак. успаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)