каляны, ‑ая, ‑ае.

Цвёрды, грубы навобмацак; лубяны, нягнуткі. Каляная матэрыя. Каляны кажух. ▪ Пакрысе набрыньвалі вільгаццю і цяжэлі каляныя шынялі. Быкаў. // Жорсткі, калючы. Хмарынкі на небе ператвараліся ў хмары і сыпалі дажджом і калянымі крупінкамі снегу. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brutal

[ˈbru:təl]

adj.

сібе́рны, бязьлі́тасны, лю́ты; брута́льны, жо́рсткі, гру́бы

a brutal remark — гру́бая заўва́га

a brutal attack — брута́льны напа́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

rigorous

[ˈrɪgərəs]

adj.

1) суро́вы; жо́рсткі; стро́гі

the rigorous discipline in a prison — жо́рсткая дысцыплі́на ў турме́

2) рыгарысты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сатра́п

(гр. satrapes. ад перс. sitrab)

1) правіцель правінцыі ў Старажытнай Персіі;

2) перан. жорсткі начальнік, самадур, дэспат.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

скуралу́п м разм

1. Schínder m -s, -, Ábdecker m -s, -;

2. перан (жорсткі чалавек) Ménschenschinder m; Blútsauger m -s, -, Schínder m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вачніцы, ‑ніц; адз. вачніца, ‑ы, ж.

Паглыбленні ў пярэдняй частцы чэрапа, на твары, дзе змяшчаюцца вочы. Твар выцягнуўся, і цёмна-сінія плямы трывала аселі ў вачніцах. Савіцкі. Жорсткі пясок агнявая пустыня Праз вачніцы мае ўсё сыпле і сыпле. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варварскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да варвара (у 1 знач.). Варварскія плямёны.

2. Некультурны, невуцкі. Варварскія адносіны да помнікаў мастацтва. // Жорсткі, бязлітасны, дзікі. Каб адпомсціць за ўцёкі некалькіх дзесяткаў палоннікаў, гітлераўцы прыдумалі для ўсіх астатніх варварскае пакаранне. Пятніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скуралуп, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл. [Сымон:] — Багачы кароў сваіх рэжуць, каб у калектывы не забіралі. І коней скуралупам прадаюць. Бядуля.

2. перан. Пагард. Бязлітасны, жорсткі чалавек. // Спекулянт, гандляр, які прагна нажываецца за кошт другіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакіпець, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.) Страціць патрэбныя якасці ад празмернага кіпення. Перакіпела страва.

2. перан. Разм. Перастаць бурна праяўляцца; супакоіцца, заціхнуць. — Пачакай, — супакойвала .. [маці дачку], — хай перакіпіць [бацька], апамятаецца. Прокша. Перакіпеў упарты, жорсткі На вуліцах берлінскіх бой. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзкі прыметнік

  1. Які праяўляецца з вялікай сілай, вастрынёй.

    • Р. вецер.
    • Рэзкія болі.

  2. Раптоўны і вельмі значны.

    • Рэзкае павышэнне паспяховасці навучэнцаў.
    • Рэзкае пахаладанне.

  3. Занадта моцны.

    • Р. крык.
    • Р. пах.
    • Рэзкае святло.

  4. Пазбаўлены мяккасці, плаўнасці, парывісты.

    • Рэзкія рухі.

  5. Які вызначаецца выразнымі абрысамі, не расплыўчаты.

    • Рэзкія лініі.
    • Рэзкія рысы твару.

  6. Прамы і жорсткі, востры.

    • Рэзкая крытыка.
    • Рэзкія словы.
    • Р. соўс.

|| назоўнік: рэзкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)