haniebny

1. ганебны, бясслаўны, нікчэмны;

2. вельмі кепскі; дрэнны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пушчы́ны ’смецце, амецце’ (ТС). Да пусты ’непатрэбны, дрэнны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -на́ны; зак., што.

1. Прымусіць аддаць прызначанае.

С. доўг.

С. штраф.

2. на кім. Атрымаць задавальненне, выліўшы свой гнеў, дрэнны настрой на каго-н.

С. злосць на дамашніх.

|| наз. спагна́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| незак. спаганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; наз. спаганя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бром

(н.-лац. bromum, ад гр. bromos = дрэнны пах)

хімічны элемент з групы галагенаў, цёмна-чырвоная едкая вадкасць, выкарыстоўваецца ў медыцыне і фатаграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

неблагови́дный

1. уст. (некрасивый, непривлекательный) несамаві́ты, нязгра́бны, непрыго́жы;

2. (предосудительный) нядо́бры, дрэ́нны, несамаві́ты; непрыго́жы; (неприличный) непрысто́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

belämmert

a разм.

1) дрэнны, непрые́мны

2) абду́раны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lousy

[ˈlaʊzi]

adj.

1) вашы́вы

2) Sl. благі́, дрэ́нны, нядо́бры; по́длы, ні́зкі, агі́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wrongdoing

[ˈrɔŋ,du:ɪŋ]

n.

1) парушэ́ньне n. (зако́ну, пара́дку); дрэ́нны ўчы́нак

2) кры́ўджаньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нялю́дскі

1. nicht ménschlich;

2. übermenschlich (звышчалавечы);

3. разм (дрэнны) schlecht, gárstig, schlimm

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

няўда́лы misslúngen, missglückt; úngünstig; féhlgeschlagen, féhlgegangen (які дрэнна ўдаўся); erfólglos (беспаспяховы); missráten (дрэнны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)