bottom [ˈbɒtəm] n. (of)
1. дно, спод;
the bottom of the river/the sea дно ракі́/марско́е дно
2. ні́жняя ча́стка (чаго-н.);
at the bottom of the list у канцы́ спі́су;
at the bottom of the mountain уні́зе гары́
3. да́льняя ча́стка, кане́ц (чаго-н.);
They lived at the bottom of the street. Яны жылі ў канцы вуліцы.
4. BrE зад (частка цела)
5. ча́стка карабля́ ніжэ́й ватэрлі́ніі
♦
at bottom па су́тнасці;
be/lie at the bottom of smth. быць першапрычы́най чаго́-н. (асабліва непрыемнага);
bottoms up! infml да дна! (выпіць);
get to the bottom of smth. даве́двацца пра сапра́ўдную прычы́ну чаго́-н. (асабліва непрыемнага)
bottom out [ˌbɒtəmˈaʊt] phr. v. дасягну́ць найніжэ́йшай кро́пкі (у эканамічнай сітуацыі перад яе палепшаннем)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
крыптадэпрэ́сія
(ад крыпта- + дэпрэсія2)
затопленая вадой упадзіна на зямной паверхні, дно якой ніжэй, а водная паверхня вышэй узроўню мора (напр. возера Байкал).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
вы́смаліць 1, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Абмазаць што‑н. смалою; прасмаліць. Высмаліць дно лодкі. Высмаліць шпалы.
вы́смаліць 2, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Знішчыць агнём, сонцам і пад.; выпаліць. Пажар высмаліў лес. Спёка высмаліла траву на паплавах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безгало́ссе, ‑я, н.
Адсутнасць гукаў, цішыня. І бацька твой пайшоў на дно. І човен згніў, згнілі і вёслы: і берагоў маіх радно яго адпела безгалоссем. Дудар. Пустэча, глухасць, безгалоссе. Нічога больш не засталося З таго, чым жыў, што так бярог. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капёр, капра́ і ка́пар 1, ка́пара, м.
1. Металічная або драўляная канструкцыя для забівання паляў. Важка бабай бухае капёр, заганяе ў дно глыбока палі. Русецкі.
2. Збудаванне над шахтай для ўстаноўкі пад’ёмніка. Там [у Салігорску] выраслі высачэзныя стальныя капры першых беларускіх шахт. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цоп, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. цопаць — цопнуць. [Уладзік:] — Узлез на хвою: што там у дупле робіцца? Засунуў руку, а мяне за палец — цоп нейкі звярок! Колас. [Рыбак:] — Раптам нейкі шчупачышча цоп за кручок — і на дно! Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачы́сціць сов., в разн. знач. очи́стить; (место — ещё) освободи́ть; (обокрасть — ещё) обворова́ть;
а. дно ракі́ — очи́стить дно реки́;
а. бу́льбіну — очи́стить карто́фелину;
а. ваду́ — очи́стить во́ду;
а. насе́нне — очи́стить семена́;
а. мо́ву ад непатрэ́бных іншазе́мных слоў — очи́стить язы́к от нену́жных иностра́нных слов;
зладзе́і ~сцілі (абакра́лі) кватэ́ру — во́ры очи́стили (обворова́ли) кварти́ру
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
я́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Металічны стрыжань з лапамі, які прымацоўваецца да ланцуга і апускаецца на дно для ўтрымання на месцы судна, бакена, плывучага маяка і пад.
Стаяць на якары.
Кінуць я. (стаць на якар). Аддаць я. (апусціць). Выбіраць якары (паднімаць). Зняцца з якара.
Я. ратунку (перан.: апошні сродак ратунку, апошняя надзея).
2. Частка электрычнай машыны, якая ўтрымлівае на сабе абмотку (спец.).
3. Рыбалоўны кручок з трыма зубцамі (разм.).
|| прым. я́карны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пяшча́нка Рэчка, якая мае пясчанае дно (Слаўг., Шчуч.).
□ р. Пішчанка (984 р. Пішчань, пр. пр. р. Сажа) Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Лі́ска 1 ’іголкі сасны, кастрыца’ (шчуч., Сцяшк., Сцяшк. Сл.). Відавочна, запісана ‑і‑ замест ‑ê‑, якое з ‑ě‑. Закрытае е, а таксама іэ характэрны гродз. гаворкам. Да ле́ска (гл.).
Лі́ска 2 ’плеценая подсцілка з лазы, якая кладзецца на дно саней’ (пін., Масл.). Да ле́ска (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)