Verbum

bottom [ˈbɒtəm] n. (of)

1. дно, спод;

the bottom of the river/the sea дно ракі́/марско́е дно

2. ні́жняя ча́стка (чаго-н.);

at the bottom of the list у канцы́ спі́су;

at the bottom of the mountain уні́зе гары́

3. да́льняя ча́стка, кане́ц (чаго-н.);

They lived at the bottom of the street. Яны жылі ў канцы вуліцы.

4. BrE зад (частка цела)

5. ча́стка карабля́ ніжэ́й ватэрлі́ніі

♦

at bottom па су́тнасці;

be/lie at the bottom of smth. быць першапрычы́най чаго́-н. (асабліва непрыемнага);

bottoms up! infml да дна! (выпіць);

get to the bottom of smth. даве́двацца пра сапра́ўдную прычы́ну чаго́-н. (асабліва непрыемнага)

bottom out [ˌbɒtəmˈaʊt] phr. v. дасягну́ць найніжэ́йшай кро́пкі (у эканамічнай сітуацыі перад яе палепшаннем)