Песенька (песня)чыяспета — канец чыйго‑н. жыцця, шчасця, поспехаў, славы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Bílderbuch
n -(e)s, -bücher дзіця́чая кні́жка з малю́нкамі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Spíelplatz
m -es, -e пляцо́ўка (для гульняў); дзіця́чая пляцо́ўка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
травесці́
(фр. travesti)
тэатр. сцэнічнае амплуа, мужчынская або дзіцячая роля, якая выконваецца пераадзетай жанчынай, радзей — жаночая роля, якая выконваецца мужчынам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
nipple
[ˈnɪpəl]
n.
1) сасо́к -ка́, смо́чак -ка m. (грудзе́й)
2) со́ска f. (дзіця́чая)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пі́гель (пігэль) ’дзіцячая гульня’ (пін., Жыв. НС). Відаць, да пікер (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ку́ца-ба́ба ’дзіцячая гульня, хованкі’ (ТС). Відаць, да ку‑ цавацьу (гл.) ’тармасіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ке́бла ’драўляная цурка цыліндрычнай формы’, ’дзіцячая гульня (удзельнікі гульні палкай збіваюць кебла)’ (Янк. III). Запазычанне з балт.літ.kebla mušti — дзіцячая гульня — у зямлю утыкаюць галінку, надзяваюць на яе кружок і намагаюцца здалёк збіць яго. Гл. Урбуціс, Baltistica, V (1), 1969, 60; Лаўчутэ, Балтизмы, 67.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дыфтэры́я, ‑і, ж.
Вострая заразная хвароба, пераважна дзіцячая, якая суправаджаецца запаленнем зева, слізістых абалонак носа, гартані і агульным атручэннем арганізма. Жыццё павольна пакідала маленькае кволае цела, зламанае цяжкай формай дыфтэрыі.Шамякін.
[Грэч. dyphthérion.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́пар1,
гл. капёр.
ка́пар2, ‑а, м.
Дзіцячая або жаночая цёплая, на ўсю галаву шапка прамавугольнага пакрою з завязкамі пад падбародкам. З-пад насунутага на лоб капара блішчалі адны вочы.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)