па́нда, -ы, ДМ па́ндзе, мн. -ы, -аў, ж.

Два віды млекакормячых жывёлін атрада драпежных: вялікая панда, або бамбукавы мядзведзь (сямейства мядзведзяў), і малая панда (сямейства янотавых).

|| прым. па́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

радні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ро́дніць; незак., каго-што з кім-чым.

1. Ствараць адносіны роднасці паміж кім-н.

2. Рабіць падобным, збліжаць.

Гэтыя два зборнікі вершаў родняць паэтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цот, -у, М цо́це, м.

Лік, які дзеліцца на два без астатку.

◊

Цот і лішка — гульня, пабудаваная на ўгадванні колькасці прадметаў, узятых у жменю вядучым гульні.

Гуляць у ц. і лішку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пляшы́вы плеши́вый;

◊ тра́піў лы́сы на ~вага — погов. два сапога́ па́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дзве,

гл. два.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабы́ць сов. пробы́ть;

у го́радзе я ~бы́ў два дні — в го́роде я про́был два дня;

п. ты́дзень у адпачы́нку — пробы́ть неде́лю в о́тпуске

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

двухта́ктавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца два такты. Двухтактавая паўза.

2. Такі, у якім рабочы працэс ажыццяўляецца за два хады поршня, за два такты (пра рухавік унутранага згарання). Двухтактавы рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́ква, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Апора, аснова для страхі — два брусы, злучаныя верхнімі канцамі пад вуглом, а ніжнімі прымацаваныя да бэлек або да верхняга вянца падоўжных сцен.

|| прым. кро́квенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

half-yearly​2 [ˌhɑ:fˈjɪəli] adv. раз на/у паўго́да; два разы́ на/у год

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

biennial [baɪˈeniəl] n.

1. які́/яка́я адбыва́ецца раз у два гады́

2. двухгадо́вая раслі́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)