акцэсі́йны

(ад лац. accessio = далучэнне)

які далучаецца);

а. дагавор — дагавор, падпісваючы які, дзяржава далучаецца да дагавору, заключанага раней паміж іншымі дзяржавамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Кантрані́к ’сірата, батрак’ (брасл., Сл. паўн.-зах.), сапсаванае кантрактнік ’адзін з бакоў кантракту’. Да кантракт ’дагавор, пагадненне’ (ТСБМ, Яруш.), ст.-бел. контрактъ (XVI ст.) ’тс’, якое са ст.-польск. kontrakt ’тс’ < лац. contractus ’умова, абавязацельства’ (Слаўскі, 2, 437).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыкта́т, ‑у, М ‑таце, м.

1. У міжнародным праве — несправядлівае пагадненне, дагавор, абавязацельства, навязаныя адной дзяржавай другой супроць яе волі.

2. Палітыка навязвання сваіх умоў, патрабаванняў моцнай краінай больш слабай краіне. Палітыка дыктату і дыскрымінацыі.

[Ням. Diktat з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Míetsvertrag

m -(e)s, -träge дагаво́р аб на́йме

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Níchtangriffspakt

m -(e)s, -e дагаво́р [пакт] аб ненапа́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Níchtangriffsvertrag

m -(e)s, -träge дагаво́р [пакт] аб ненапа́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Líefervertrag

m -(e)s, -träge дагаво́р на паста́ўку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Намова ’нагавор, паклёп’ (Гарэц., Др.), ’падгавор’ (Яруш.), ’дагавор, згода’ (Сцяшк.), а таксама намоў ’нагавор’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), на́мо́ўка ’паклёп’ (Нас., Гарэц.), на́маўка ’загавор, урокі’ (Нік., Оч.), ст.-бел. намова ’нагавор, падбухторванне, парада’, ’нарада суддзяў’ (Гарб.). Ад намовіцца ’згаварыцца, дамовіцца’, гл. мова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

convention [kənˈvenʃn] n.

1. дамо́ва, дагаво́р, пагадне́нне, канве́нцыя

2. звы́чай

3. theatre умо́ўнасць

4. сход, з’езд;

a teachers’ con vention з’е́зд наста́ўнікаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

взаимопо́мощь узаемадапамо́га, -гі ж.;

догово́р о дру́жбе и взаимопо́мощи дагаво́р аб дру́жбе і ўзаемадапамо́зе;

ка́сса взаимопо́мощи ка́са ўзаемадапамо́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)