aerie, aërie

[ˈeri]

n.

1) вышы́ннае птушы́нае гняздо́

2) птушаня́ты ў такі́м гнязьдзе́

3) дом або за́мак у ця́жкадасту́пных гара́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ка́пур ’пяхцер’, ’гняздо, у якім выводзяцца восы’ (рагач., Сл. паўн.-зах.: генетычна роднаснае да рус. ка́пор ’чапец’, якое паходзіць з гал. kaper ’шапка’ < італ. capparo, capero (Фасмер, 2, 184).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weave [wi:v] v. (wove, woven)

1. ткаць; пле́сці; віць;

weave a way пракла́дваць шлях;

weave a nest віць гняздо́

2. выду́мваць, прыду́мваць;

weave a story выду́мваць раска́з;

weave a plan распрацо́ўваць план

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́масціць, ‑машчу, ‑масціш, ‑масціць; зак., што.

Услаць каменем, дрэвам і пад. дарогу, плошчу. Вымасціць дарогу бярвеннем. // Выслаць чым‑н. мяккім для зручнага карыстання. Вымасціць гняздо травою. □ [Хлопец] вымасціў сенам воз, напаіў коней і запрог у воз свайго каня. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лежабо́к ’гультай, абібок’ (Янк. II), міёр. ліжабок ’тс’ (З нар. сл.). Пранікла з рус. мовы, дзе маецца цэлае гняздо: лежебок(а), лежебокий, лежебочина, лежебочить і інш. (гл. СНРГ, 16, 331–332).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

crow​1 [krəʊ] n. варо́на

♦

a white crow бе́лая варо́на;

a crow’s foot маршчы́нка (у куточках вачэй);

a crow’s nest naut. варо́ніна гняздо́ (назіральны пункт);

as the crow flies па прамо́й (лініі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адратава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Выратаваць ад гібелі, знішчэння; уберагчы ад таго, што немінуча нясе бяду або гібель. Цяпер пан Длугошыц вярнуўся ў сваё радавое гняздо, вярнуўся, як чалавек, які тапіўся і якога адратавалі ад смерці. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качы́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да качкі, належыць ёй. Качыны пух. Качынае гняздо. Качыны вывадак. // Такі, як у качкі. Качыная хада.

2. у знач. наз. качы́ныя, ‑ых. Сямейства птушак, да якога адносяцца качка, гусь, лебедзь і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́ўка, ‑і. ДМ слаўцы; Р мн. славак; ж.

Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных з бураватым апярэннем, якая звычайна робіць гняздо на зямлі. Уверсе, на галлі, шмыгае чорнагаловая слоўка, скача, папіскваючы, чубатка-сініца, асыпаючы на мяне старыя шыпулькі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сярга́ (сірьга́) ’завушніца’, ’мочка (вуха)’ (Мат. Гом.), ’завушніца’, ’калодачка для млёна ў верхнім жарне’ (маг., віц., гом., ЛА, 4), сюды ж сярге́йчык ’гняздо для млёна ў жорнах’ (талач., ЛА, 4). Гл. сергі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)