верабі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вераб’я. Вераб’інае гняздо. Вераб’іная чарада.

2. у знач. наз. вераб’і́ныя, ‑ых. Атрад птушак, да якога адносяцца вераб’і, ластаўкі, дразды, пеначкі і пад.

•••

Вераб’іная ноч гл. ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад схіліць.

2. у знач. прым. Які схіліўся, нахіліўся. За шэрым схіленым парканам Скрыпіць пясок сырых дарог. Танк. На схіленай вершаліне хвоі красавалася старадаўняе буслава гняздо. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зярэ́мя Месца, у якім знаходзіцца асобны статак баброў; бабрынае логава, гняздо (Гарб., Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

aerie, aërie

[ˈeri]

n.

1) вышы́ннае птушы́нае гняздо́

2) птушаня́ты ў такі́м гнязьдзе́

3) дом або за́мак у ця́жкадасту́пных гара́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ка́пур ’пяхцер’, ’гняздо, у якім выводзяцца восы’ (рагач., Сл. паўн.-зах.: генетычна роднаснае да рус. ка́пор ’чапец’, якое паходзіць з гал. kaper ’шапка’ < італ. capparo, capero (Фасмер, 2, 184).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weave [wi:v] v. (wove, woven)

1. ткаць; пле́сці; віць;

weave a way пракла́дваць шлях;

weave a nest віць гняздо́

2. выду́мваць, прыду́мваць;

weave a story выду́мваць раска́з;

weave a plan распрацо́ўваць план

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́масціць, ‑машчу, ‑масціш, ‑масціць; зак., што.

Услаць каменем, дрэвам і пад. дарогу, плошчу. Вымасціць дарогу бярвеннем. // Выслаць чым‑н. мяккім для зручнага карыстання. Вымасціць гняздо травою. □ [Хлопец] вымасціў сенам воз, напаіў коней і запрог у воз свайго каня. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лежабо́к ’гультай, абібок’ (Янк. II), міёр. ліжабок ’тс’ (З нар. сл.). Пранікла з рус. мовы, дзе маецца цэлае гняздо: лежебок(а), лежебокий, лежебочина, лежебочить і інш. (гл. СНРГ, 16, 331–332).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

crow​1 [krəʊ] n. варо́на

♦

a white crow бе́лая варо́на;

a crow’s foot маршчы́нка (у куточках вачэй);

a crow’s nest naut. варо́ніна гняздо́ (назіральны пункт);

as the crow flies па прамо́й (лініі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адратава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Выратаваць ад гібелі, знішчэння; уберагчы ад таго, што немінуча нясе бяду або гібель. Цяпер пан Длугошыц вярнуўся ў сваё радавое гняздо, вярнуўся, як чалавек, які тапіўся і якога адратавалі ад смерці. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)