Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wíldfang
I
m -(e)s, -fänge (то́лькі што) зло́ўлены дзі́кі звер
II
m -(e)s, -fänge гарэ́за, сваво́льнік, дураслі́вец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wíldling
m -s, -е
1) гарэ́за, сваво́льнік
2) дзіка́р
3) с.-г. дзі́чка, дзі́кае дрэ́ва; прышчэ́па
4) дзі́кая жывёла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Падшыва́нец, падшыва́лец ’хлапчук (звычайна падлетак)’ (ТСБМ, Інстр. III), падшыва́нец ’гарэза’ (Касп.), ’той, хто выдае сябе за каго-н. іншага’ (Др.-Падб.), падшы́ты ветрам ’легкадумны’ (Сл. ПЗБ). Укр.підшива́йло ’падліза’, рус.подшива́ла ’дасціпнік, жартаўнік’, подшива́ть языком ’кпіць, жартаваць’. Да падшыць < шыць; семантыка відавочныя з фразеалагізма падшыты ветрам. Дэфініцыя Друцкага-Падбярэскага — семантычнае запазычанне з польск.podszywający się ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
villain
[ˈvɪlən]
n.
1) няго́днік -а, пага́нец -ца m.; падлю́га -і, паску́днік -а m.
2) гарэ́за -ы m.& f.; сваво́льнік, раско́л, вісус -а m., задзі́ра -ы m.& f.
3) адмо́ўны пэрсана́ж
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
шы́бенік, ‑а, м.
1. Пакараны смерцю праз павешанне; павешаны на шыбеніцы. Як той і шыбенік, на сценцы Вісіць скрыпка на цвіку.Бядуля.
2.Разм. Свавольнік, балаўнік, гарэза. [Сын] у мяне такі ўжо шыбенік, забаўку знайшоў — у дзверы стукаць, — апраўдвалася маці.Сачанка.// Бандыт, якога чакае шыбеніца; галаварэз. — Што ты робіш, шыбенік! — нема загаласіў стары.Корбан.— Трэба было затрымаць тут гэтага шыбеніка і — аман.Бажко.Самога Яўхіма Халусту не спыніў бы Лявон, і бо баяўся былога панскага аканома. Не спыніў бы і яго малодшага сына Мікалая — шыбеніка і злодзея.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mischief
[ˈmɪstʃɪf]
n.
1) шко́да, шко́днасьць f.; бяда́f., зло n.
2) сваво́льства n., дурасьлі́васьць, гульлі́васьць f.; гарэ́зьлівасьць f.
3) сваво́льнік -а m., сваво́льніца f., гарэ́за, праку́да -ы m. & f., дуро́нік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Бі́ндус ’гультай’ (Сцяц., Нас.). Аткупшчыкоў (Лекс. балтызмы, 34–35) хоча бачыць тут літуанізм (з меншай пэўнасцю аб гэтым Лаўчутэ, там жа, 22). Брукнер (27) дапускае, здаецца, магчымасць сувязі з bindas ’сякера’ (< ням.Bindaxt; так прынамсі Варш. сл., 1, 156). Параўн. бінда́с ’сякера’, дурань’ (Касп.), бі́ндас ’бамбіза’ (Нас.). Аткупшчыкоў, там жа, лічыць літуанізмам і бел.біндзю́к ’хлапчук гультай і гарэза’ (Нас.). Ці не сюды адносіцца біндзюга́йла ’гультай’ (Нас.)?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
urchin
[ˈɜ:rtʃɪn]
n.
1) хлапчу́к -а́m., падле́так -ка m.
2)
а) гарэ́за -ы m.; сваво́льнік, распу́сьнік -а m.
б) ві́сус -а m., informal шчаню́к -а́m.
3) бе́днае, абадра́нае дзіця́
4) марскі́ во́жык
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
naughty[ˈnɔ:ti]adj.
1. непаслухмя́ны, сваво́льны, гарэ́злівы, дураслі́вы (звыч. пра дзяцей);
a naughty boy не́слух, сваво́льнік, гарэ́за;
a naughty little devil мале́нькі гарэ́знік/сваво́льнік, мале́нькае чарцяня́/чарцянё;
Don’t be naughty! Не свавольнічай!
2.infml непрысто́йны, двухсэнсо́ўны, рызыко́ўны;
naughty jokes непрысто́йныя жа́рты
3.BrE, joc. нядо́бры, га́дкі (звыч. пра дарослых)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)