Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vermählen
1.
vt жані́ць, выдава́ць за́муж
2.
(sich)
(mit j-m) браць шлюб (з кім-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
überlésen
*
1.
vt
1) прагля́дваць, бе́гла прачы́тваць
2) прапуска́ць, праглядзе́ць чыта́ючы
2.
(sich) на́дта мно́га чыта́ць überlíefern
vt
1) выдава́ць (каго-н.)
j-n dem Feind ~ — выдава́ць каго́-н. во́рагу
2) перадава́ць (з пакалення ў пакаленне)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
squeak
[skwi:k]1.
v.i.
1) пішчэ́ць
2) гавары́ць пісклі́вым го́ласам
3) Sl.выдава́ць, дано́сіць
4) informal ледзь праціска́цца
2.
n.
піск -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ахлу́п ’суцэльнае бервяно, якое кладзецца над вокнамі, дзвярамі’ (Інстр. лекс.), ахлупавата ’не крута’, ахлупны ’ахопліваючы, верхні’ (Касп.), рус.о́хлуп, о́хлупь ’вільчык, верхняя частка страхі’, о́хлупень ’тс’. Звязана з гукапераймальным хлопаць ’стукаць, ляскаць, выдаваць адрывістыя гукі’ чаргаваннем галоснага асновы, якая мае значэнне ’выдаваць шум, закрываючы ці адкрываючы адтуліну’, параўн. захлупі́цца ’задыхнуцца (ад раптоўнага недахопу паветра)’, рус.бранск.адхлупнуть ’адклеіцца, адстаць’, балг.захлупвам ’закрываць накрыўкай, пераварочваць уверх дном’, захлупак, похлупак ’накрыўка’ (адносна апошніх гл. Мірчаў, БЕ, 10, 2–3, 218–220); з захаваннем галоснага орус.захлопнуть ’рэзка закрыць’, захлопка затычка’, славац.chlopňa ’накрыўка’; Махэк₂ (287) выводзіць рус.охлупень ад *xlupěti ’вісець, падаць’, што ўзыходзіць да гукапераймальнага *xlup — для абазначэння розных рухаў, галоўным чынам раптоўных, нечаканых (там жа, 200 і наст.). Неверагодна перш за ўсё па лінгвагеаграфічных прычынах адносна рускага слова Фасмер, 3, 176 (з о‑ і хлупь ’хвост’, ’гузка ў птушак’). Параўн. ашлап.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ашалапу́цець ’страціць (на некаторы час) здольнасць рэагаваць у выніку моцнай стомленасці або ў сувязі з нечаканым здарэннем’ (Янк. I), ашылапець ’аслупянець, скамянець’ (Бяльк.). Да шолап выкл. ’шась!’, параўн. шало́паць ’разумець, разбірацца’, першаснае ’корпацца, шастаць’, шалапут ’разгублены, узрушаны, няўважлівы чалавек’, параўн. драг.ошолоп ’асталоп, дурань’ (Клім.), укр.шолопати шастаць, корпацца’ (Карпат, диал. оном., 474), шалопокіти ’выдаваць глухі гук, шастаць’. Гл. ашалапуціць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лкаць ’глытаць’ (Нас., Яруш.), польск.łkać ’плакаць; выдаваць, плачучы, кароткія гукі’, чэш.lkáti ’рыдаць, наракаць’, ’хапаць губамі паветра пры спякоце’, славац.lkať ’рыдаць’. Паўн.-слав.lъkati, параўн. літ.lùk! для абазначэння моцнага глытання, lùkinti ’прагна піць’, ст.-грэч.λύζω ’ікаю, плачу, трасуся’, ст.-ірл.slucim ’глытаць’, с.-в.-ням.sticken ’глытаць, плакаць’. І.‑е. *(s)leuk‑/*(s)leug‑ ’глытаць’. Гл. таксама локаць, лохнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gérnegroß
m -, -e хвалько́, вы́скачка
den ~ spíelen — напуска́ць на сябе́ пава́жнасць, выдава́ць з сябе́ вялі́кага (пра дзіця)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГЕНЕРА́Л-ГУБЕРНА́ТАР,
намеснік, 1) вышэйшая службовая асоба мясц. адміністрацыі ў Расіі ў 1703 — 1917. Меў усю паўнату грамадз. і ваен. улады. З 1775 узначальваў генерал-губернатарства. Прызначаўся імператарам і падпарадкоўваўся яму (фармальна Сенату). Меў права выдавацьабавязковыя пастановы па пытаннях грамадскага парадку і бяспекі, адмяняць рашэнні губернатараў. Улада генерал-губернатара ў Расіі захоўвалася да Лют. рэв. 1917 (акрамя Фінляндыі, дзе гэта пасада існавала да кастр. 1917).
2) У б. калоніях і дамініёнах Вялікабрытаніі, Францыі і інш.калан. дзяржаў кіраўнік калан. адміністрацыі.
3) У краінах брыт. Садружнасці прадстаўнік англ. манарха, які прызначаецца па рэкамендацыі мясц. урадаў.