карбо́навы

(ад лац. carbo, -onis = вугаль);

к-ыя кіслоты — арганічныя злучэнні, якія змяшчаюць карбаксільную групу (напр. бензойная кіслата).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карбюрыза́тар

(ад лац. carbo = вугаль + urare = паліць)

матэрыял, які служыць для цэментавання (узбагачэння вугляродам) паверхні вырабаў са сталі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыбо́р'е Месца, дзе выганялі дзёгаць і выпальвалі вугаль (Бых. Рам. 1912, 3).

□ в. Прыбор'е Бых. (Рам. 1912, 3).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

руда́, ‑ы, ДМ рудзе; мн. руды; ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы або іх злучэнні. Жалезная руда. Руды каляровых металаў. Уранавая руда. Азбеставая руда. □ І робяць гарнякі руду, шахцёры высякаюць вугаль. Таўлай. [Лахманы] мокрыя да пахаў, у бурых плямах балотнай руды. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

carbon [ˈkɑ:bən] n.

1. вугляво́д

2. ву́галь, графі́т

3. а́ркуш капірава́льнай папе́ры, капі́рка;

a carbon copy ко́пія праз капі́рку; дакла́дная ко́пія;

He is the carbon copy of his father. Ён выліты бацька.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антрахіно́н

(ад гр. anthraks = вугаль + хінон)

арганічнае злучэнне класа хінонаў, цвёрды светла-жоўты крышталічны прадукт, выкарыстоўваецца ў вытворчасці фарбавальнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штыб

(ням. Staub = пыл)

дробны ці здробнены каменны вугаль з памерам часцінак менш за 6 мм; выкарыстоўваецца як паліва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шуфлява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; незак., што.

Зграбаць, сыпаць, перасыпаць і пад. што‑н. шуфлем. [Кісяленка:] — Часам чалавек дзесяць-пятнаццаць бяруць з кожнага барака на электрастанцыю вугаль шуфляваць. С. Александровіч. Выходжу на паляну — і раптам натыкаюся на той жа самы грузавік. Дзяўчаты ззаду ў яго пясок шуфлююць. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драўня́ны Holz-;

драўня́ны ву́галь Hólzkohle f -, -n;

драўня́ны спірт Hólzgeist m -es;

драўня́ная ма́са Hólzstoff m -(e)s, -e;

драўня́ны гадава́льнік Báumschule f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарняк, шахцёр / здабывае вугаль: вуглякоп (уст.) / здабывае руду: рудакоп (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)