палеалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Старажытны каменны век; першая эпоха каменнага веку.

[Ад грэч. palaios — старажытны і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wiek, ~u

м.

1. стагоддзе;

2. век;

na ~i — на век;

od ~ów — спакон веку, спрадвеку;

3. узрост; век;

w podeszłym ~u — у пажылым веку (узросце)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

палеалі́т

(ад палеа- + -літ)

першая эпоха каменнага веку ў геалагічнай гісторыі Зямлі; старажытны каменны век.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цалко́м, прысл.

Цэлым кавалкам, не жуючы. Кускі смачныя цалком Пан глытае век-вяком. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэт, гл. Рэцкі век (ярус)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ледавіковая эпоха (век), гл. Ледавікоўе

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Фран, гл. Франскі век (ярус)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Турнэ, гл. Турнейскі век (ярус)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ракава́ць ’жыць на працягу года’ (Нас., ЛП). Ад рок ’год’ па мадэлі век > векаваць. Сюды ж ракавы́ ’гадавы’ (Нас., Сл. рэг. лекс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Со́вы фалькл. ‘шэры, сівы?’: “Бадай, зязюлька, бадай, совая, цэлы век кукавала” (Восеньскія і талочныя песні, 1981, 215). Няясна (памылка ў запісе — сівая?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)