Вартава́ць ’вартаваць, ахоўваць, пільнаваць’ (БРС, Гарэц., Інстр. III, Шпіл., Шат., Касп., Нас., Бяльк.). Ст.-бел. вартовати (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Укр. вартува́ти, рус. дыял. (смал.) вартова́ть. Запазычанне з польск. wartować ’тс’ (да warta ’варта, ахова’ ці непасрэдна да ням. warten). Параўн. і чэш. vartovati (Кюнэ, Poln., 113).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

farthing

[ˈfɑ:rðɪŋ]

n.

1) Brit. фа́ртынг -а m. (1/4 пэ́нса)

2) дро́бязь f.

it’s not worth a farthing — гро́ша ня ва́рта

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ли́шний лі́шні;

не ли́шнее не лі́шне; (не мешало бы) не шко́дзіла б; (следует) ва́рта;

с ли́шним з лі́шкам (з лі́шнім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чата́

1. Частка, адмераны або выдзелены ўчастак зямлі (Слаўг.).

2. Вартаўнічы пункт, старожка (АВАК, т. IV, 62). Тое ж ва́рта (в. Целяшы Слаўг.), чаты (АВАК, т. IV, 62).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

zaszkodzić

zaszkodzi|ć

зак. пашкодзіць; нанесці шкоду;

nie zaszkodzić — не зашкодзіць; варта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przyboczny

przyboczn|y

: lekarz ~y уст. лейб-медык;

straż ~a — палацавая варта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лі́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго.

Берагчы каго‑н.: шкадаваць. Хіба ж праўда, што не варта Пець аб працы, барацьбе, Пра людзей жывых, упартых, Што не літуюць сябе? Ліхадзіеўскі.

літава́ць, ‑ту́ю, ‑ту́еш, ‑ту́е; незак., што.

Уст. Паяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́рапіс, ‑у, м.

Хуткае злітнае (у адрозненне ад устава і паўустава) пісьмо ў старажытных рукапісах. Варта адзначыць.., што замена ўстаўнога пісьма скорапісам раней за ўсё адбылася ў дзелавой пісьменнасці. Булыка. // Пра хуткае рукапіснае пісьмо. Канспект напісан скорапісам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яйла́, ‑ы, ж.

1. Галоўная града ў сістэме Крымскіх гор. Вецер звычайна дзьме з мора, бо з трох астатніх бакоў Сімеіз акружае надзейная варта — падкова Ай-Петрынскай яйлы. Карамазаў.

2. Агульная назва летняй пашы ў Крымскіх гарах.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Недастойны ’які не заслужыў спрыяльнасці, ласкі, спагады, паблажлівасці’ (валож., Жыв. сл.), рус. недосто́йный ’няварты, нягодны’, польск. niedostojny ’тс’, чэш. nedůstojny ’несур’ёзны, няварты’, балг. недосто́ен ’тс’ і пад. Цяжка вызначыць народны характар слова, параўн., аднак, яшчэ ў Насовіча недастоіць, недастоіла (недосто́иць, недосто́ило) ’не павінна, непрыстойна’, дастоіла (досто́ило) ’павінна быць, варта’. Гл. дастойны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)