Аталапане́ць ’адрантвець ад здзіўлення ці перапалоху’ (Бір. дыс.). Няясна. Параўн. прозвішчы Талапа, Талапіла (Бір., Бел. антр., 2, 407); укр. талапати ’плюхаць (у ваду), муціць ваду, пэцкаць’, талапнути = телепнути ’ўдарыць’. Тады аталапанець ’стаць аталапаным, г. зн. удараным, абпэцканым, плюхнутым (у ваду)’. Нельга выключыць і сувязі з целяпень (гл.) з семантычным ходам: ’стаць целяпнём’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

like water

як ваду́, ве́льмі неашча́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

павыпіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выпіць усё, многае. Павыпіваць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Расплюхаць усё, многае. Парасплюхваць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Пакрыць пенай; успеніць. Запеніць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пампаваць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., што.

Пампуючы, выдаліць. Выпампаваць ваду, паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

журча́ць і журчэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; незак.

1. Пра ваду: пераліваючыся, ствараць аднастайныя булькатлівыя гукі.

Пад гарой журчаў ручаёк.

2. перан. Аднастайна, ціха гучаць (пра гутарку).

|| наз. журча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сту́па сту́па, -пы ж.;

◊

толо́чь во́ду в сту́пе погов. таўчы́ ваду́ ў сту́пе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гатава́цца (пра страву) kóchen vi; síeden* vi (пра ваду)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пакаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.

Зрабіць каламутным (ваду, якую‑н. вадкасць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)