Pfuhl

m -(e)s, -e лу́жына, бало́та

der ~ der Hölle — рэл. апраме́тная

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Féhn

n -(e)s, -e

1) ба́гна, твань; распрацава́нае бало́та

2) тарфя́нікі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

я́года я́гада, -ды ж.;

ви́нные я́годы ві́нныя я́гады, інжы́р;

◊

одного́ по́ля я́года з аднаго́ гнязда́ пту́шкі; з аднаго́ бало́та чэ́рці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ба́гер

(ням. Bagger, ад гал. bagger = гразь)

землясосны снарад, які выкарыстоўваецца пры паглыбленні дна вадаёмаў, капанні каналаў, здабыванні торфу з балота.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

во́страў, -рава, мн. астравы́ і (з ліч. 2, 3, 4) во́стравы, астраво́ў, м.

1. Частка сушы, акружаная з усіх бакоў вадой.

2. Участак, які вылучаецца чым-н. сярод навакольнай мясцовасці, напр., сухое месца сярод балота, невялікі лес сярод поля і пад.

|| памянш. астраво́к, -раўка́, мн. -раўкі́, -раўко́ў, м.

|| прым. астраўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ля́балацце, ляболацце, ля́балаць, лябалотнічча, ляву́збалаць, ля́збалацце, лябалоцічча, ляпоўзбалацішча, ляўзкалю́балацце, ля́ўзбалацце ’сенажаць, лес, кусты каля балота’ (слаўг., Яшк.). Да ля 2 + з‑ (‑уз‑, ‑паўз‑) і балота (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ніква́ ’топкае балота, дрыгва’ (ТС). Вытворнае ад нікнуць ’гінуць, знікаць’ (гл.) паводле тыповай для назваў балот словаўтваральнай мадэлі, параўн. маква, багва і пад., сэнс — ’гіблае балота’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прале́гчы сов. проле́чь;

у гара́х ~лягла́ даро́га — в гора́х пролегла́ доро́га;

праз бало́та ~ле́гла грэ́бля — че́рез боло́то пролегла́ гать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гразь; балота (разм.); каша, калатуша (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

жураві́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да журавін. Журавінавы ліст. // Багаты журавінамі. Журавінавае балота. // Прыгатаваны з журавін, з журавінамі. Журавінавае варэнне. Журавінавы напітак. Журавінавы сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)