sinew [ˈsɪnju:] n.
1. сухажы́лле, жы́ла
2. pl. sinews мускулату́ра; фізі́чная сі́ла; моц, эне́ргія;
moral and intellectual sinew мара́льная і інтэлектуа́льная ўсто́йлівасць
3. lit. асно́ва, апо́ра;
sinews of war вае́нны бюджэ́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Báse
I
f -, -n уст. кузі́на, стрые́чная сястра́
II
f -, -n
1) ба́зіс, ба́за
2) хім. асно́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
а́льфа
(гр. alpha)
першая літара грэчаскага алфавіта;
а. і амега — пачатак і канец, аснова ўсяго.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Баб-. Аснова, ад якой, магчыма, утвораны назвы розных круглых і тоўстых прадметаў (гл. баба і бабка). Паходжанне асновы дакладна невядомае. Шмат якія даследчыкі лічаць, што bab‑ тая ж аснова, што і ў baba ’жанчына’, і ўжываецца метафарычна (’жанчына’ → ’круглы прадмет’). Параўн. асабліва Шулан, SSlav., 5, 153–165. Іншыя думаюць, што для абазначэння круглых прадметаў служыла асобай прасл. аснова bab‑ (|bob‑|bǫb‑). Гэту ідэю выказвае Попавіч, ЈФ, 19, 159–171 (параўн. яшчэ Мяркулава, Очерки, 36–37).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кры́сло ’аснова жорнаў, на якой рухаецца верхні камень’ (Тарнацкі, Studia). Гл. крэслаδ.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
база́ліі
(лац. basalis = асноўны, ад гр. basis = аснова)
палачкападобныя асноўныя элементы ўнутранага шкілета парных плаўніковых храстковых рыб.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гле́ба
(лац. gleba = грудка зямлі)
1) верхні пласт зямлі, на якім расце расліннасць;
2) перан. аснова, апора.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бенефі́цый, ‑ю, м.
Адна з форм зямельнага ўладання ў эпоху феадалізму. Спачатку ўсім ім [дружыннікам] — любімцам каралі ў большасці дараваліся ўчасткі народнай зямлі, пазней яны аддаваліся ў карыстанне ў форме бенефіцыяў, спачатку ў большасці выпадкаў на ўвесь час жыцця караля, і такім чынам за кошт народа стваралася аснова новай знаці. Энгельс.
[Лац. beneficium — дабрадзейства.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скеле́т м.
1. анат. шкіле́т, -та м.;
2. (костяк) касця́к, -ка́ м.; (остов) карка́с, -са м.;
3. перен. (основа) касця́к, -ка́ м., асно́ва, -вы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Марэйдаць ’замазваць, размалёўваць’ (Сл. Брэс.). Да мара́ць (гл.). Аснова пашырана экспрэсіўным суфіксам ‑эйд‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)