шок, -у, мн. -і, -аў, м.

Агульнае цяжкае парушэнне функцый арганізма ў выніку моцнага фізічнага пашкоджання ці псіхічнага ўзрушэння.

У стане шоку.

Траўматычны ш.

|| прым. шо́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мочааддзяле́нне, ‑я, н.

Працэс утварэння мачы ў нырках і выдалення яе з арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыстасава́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць прыстасоўвацца да якога‑н. асяроддзя, знешніх умоў. Прыстасавальнасць арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алергі́я, ‑і, ж.

Змененая адчувальнасць ці рэактыўнасць арганізма на паўторнае дзеянне некаторых рэчываў.

[Грэч. allos — другі і ergon — дзеянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біястымуля́тары, ‑аў; адз. біястымулятар, ‑а, м.

Рэчывы, якія стымулююць розныя праяўленні жыццядзейнасці арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отравле́ние

1. (действие) атру́чванне, -ння ср.;

2. (состояние) атручэ́нне, -ння ср.;

отравле́ние органи́зма атручэ́нне аргані́зма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злуча́льны, -ая, -ае.

Які служыць для злучэння, змацавання чаго-н.

Злучальная тканка (тканка жывёльнага арганізма). Злучальныя галосныя (у складаных словах, напр., «а» ў слове скуралуп). Злучальныя злучнікі (у граматыцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атані́я, ‑і, ж.

Аслабленне пругкасці і эластычнасці тканак арганізма; вяласць, слабасць тканак і мускулаў.

[Грэч. atonia — расслабленасць, вяласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэаніматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае асноўныя заканамернасці згасання і аднаўлення функцый арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Самаатручэнне арганізма рэчывамі, якія затрымліваюцца ў ім пры хваробе нырак.

[Ад грэч. úron — мача і háima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)