негатыві́зм

(ад лац. negativus = адмоўны)

1) мед. сімптом расстройства вышэйшай нервовай дзейнасці, які праяўляецца ў супраціўленні знешнім уздзеянням, адмаўленні выконваць просьбы і заданні;

2) нематываванае імкненне дзейнічаць насуперак;

3) адмаўленне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

адмаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднаўляць — адмовіць і адмаўляцца — адмовіцца. // Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад. [Лінкевіч] уяўляў, што яго просьбу можа задаволіць старшыня, і таму зразумеў словы Шаманскага, як адмаўленне. Дуброўскі.

2. Непрызнанне чаго‑н. Сіла рамана [«Трэцяе пакаленне»] Кузьмы Чорнага ў адмаўленні старога і сцверджанні новага, у вялікай мастацкай праўдзе, з якой робіць гэта. Галавач.

3. Тое, што фактам свайго існавання адмаўляе, выключае магчымасць існавання чаго‑н. іншага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нішто́​I

1. займ адмоўны nichts;

нішто́ не дапамо́жа (gar) nichts kann hélfen;

нічо́га не зро́біш nichts zu máchen;

2. у знач наз н ein Nichts

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

minus

[ˈmaɪnəs]

1.

prep.

адня́ць; мі́нус

5 minus 2 leaves 3 — пяць мі́нус два ро́ўна тром

2.

adj.

адмо́ўны (пра лік)

the minus sign — знак мі́нус

3.

n.

мі́нус -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

villain

[ˈvɪlən]

n.

1) няго́днік -а, пага́нец -ца m.; падлю́га -і, паску́днік -а m.

2) гарэ́за -ы m.& f.; сваво́льнік, раско́л, вісус -а m., задзі́ра -ы m.& f.

3) адмо́ўны пэрсана́ж

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

негаты́ў

(лац. negativus = адмоўны)

адбітак на фатаграфічнай пласцінцы або плёнцы, дзе асветленыя месцы атрымаліся цёмнымі, а цёмныя светлымі, а таксама сама пласцінка або плёнка з такім адбіткам (параўн. пазітыў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

нязго́да ж

1. Úneinigkeit f -; Únstimmigkeit f -;

2. (разлад) Zerwürfnis n -ses, Zwist m -es;

3. (адмоўны адказ) Ábsage f -, -n, Áblehnung f -, -en, Wéigerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

негатыві́зм

(н.-лац. negativismus, ад лац. negativus = адмоўны)

1) мед. сімптом расстройства вышэйшай нервовай дзейнасці, які праяўляецца ў супраціўленні знешнім уздзеянням;

2) нематываванае імкненне дзейнічаць насуперак;

3) адмаўленне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

по́люс м., в разн. знач. по́люс;

○ Паўно́чны п. — Се́верный по́люс;

Паўднёвы п. — Ю́жный по́люс;

магні́тны п. — физ. магни́тный по́люс;

п. све́ту — астр. по́люс ми́ра;

дада́тны (адмо́ўны) п. — физ. положи́тельный (отрица́тельный) по́люс;

п. хо́ладу — по́люс хо́лода

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АТМАСФЕ́РНАЯ ЭЛЕКТРЫ́ЧНАСЦЬ,

1) сукупнасць электрычных з’яў і працэсаў у атмасферы Зямлі (эл. поле атмасферы, іанізацыя паветра, эл. зарады воблакаў і ападкаў, эл. токі і разрады ў атмасферы і інш.). Каля зямной паверхні існуе стацыянарнае эл. поле; Зямля мае адмоўны зарад, атмасфера ў цэлым зараджана дадатна. У трапасферы ўсе воблакі і ападкі, пыл і інш. завіслыя часцінкі электрычна зараджаны. Атмасферная электрычнасць — прычына ўтварэння маланак, агнёў святога Эльма (свячэнне на вастрыях званіц, мачтаў і інш.), з ёй звязаны палярныя ззянні.

2) Раздзел фізікі атмасферы, які вывучае гэтыя з’явы.

т. 2, с. 76

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)