odcisk, ~u

м.

1. адбітак;

odcisk rośliny skamieniałej — адбітак акамянелай расліны;

2. мазоль; вадзянік; муляк; падбой;

nastąpić (nadepnąć) komu na odcisk — наступіць каму на мазоль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odbicie

odbici|e

н.

1. адбіццё;

kąt ~a фіз. вугал адбіцця;

2. адлюстраванне, адбітак;

~e rzeczywistości — адлюстраванне рэчаіснасці;

teoria ~a філ. тэорыя адлюстравання;

3. перан. адбітак, след;

~e czasu — адбітак (след) часу;

4. водгук, водгулле;

5. навіг. адчальванне, адплыванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

impression

[ɪmˈpreʃən]

n.

1)

а) ура́жаньне n.

б) уплы́ў -ву, эфэ́кт -у m.

to be under the impression that… — мець ура́жаньне, што…

2) адбі́так -ка m.; сьлед -у m.

3) друк -у m., друкава́ньне n.; цісьне́ньне n. (рэлье́фны адбі́так)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

imprint

1. [ˈɪmprɪnt]

n.

1) адбі́так -ка m. (па́льцаў), сьлед -у m.

the imprint of sufferings — сьлед цярпе́ньняў

2) выхадны́я зьве́сткі (у кні́зе)

2. [ɪmˈprɪnt]

v.t.

1) штэмплява́ць (лісты́, пасы́лкі)

2) пакіда́ць адбі́так (у па́мяці, душы́), урэ́звацца, запада́ць (у па́мяць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

colour​2 [ˈkʌlə] v.

1. размалёўваць; афарбо́ўваць

2. афарбо́ўвацца, мяня́ць ко́лер;

The leaves start to colour in autumn. Увосень лісце пачынае жаўцець/чырванець.

3. чырване́ць (пра твар)

4. накла́дваць адбі́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́травіцца ​1, ‑віцца; зак.

1. Атрымацца ад уздзеяння хімічных рэчываў (пра ўзор, адбітак). Вытравіўся афорт.

2. Знішчыцца ад хімічнага ўздзеяння; вывесціся. Вытравіліся плямы.

вы́травіцца ​2, ‑віцца; зак.

Спец. Паступова спусціцца (пра якарны ланцуг, канат і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Reflexión

f -, -en

1) фіз. адлюстрава́нне, адбі́так

2) псіхал. ро́здум, рэфле́ксія; самаана́ліз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чака́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Штэмпель для выбівання відарысаў на паверхні металічных вырабаў (манет, медалёў і пад.).

2. Адбітак відарыса на паверхні металічнага вырабу; чаканка.

3. Слясарны інструмент у выглядзе зубіла, прызначаны для чаканкі.

4. Старажытная ручная халодная зброя — разнавіднасць баявой сякеры з доўгім дзяржаннем і насаджаным на яго вузкім лязом у выглядзе дзюбы, а таксама малаткападобным абухом на канцы (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГРА́НКА,

1) слупок (калонка) адвольнай колькасці тэкставых радкоў, зроблены паліграф. спосабам. Вярстаюцца ў старонкі пэўнага фармату (гл. Вёрстка).

2) Пробны адбітак друкарскага набору для чытання карэктуры.

3) Метал. пласцінка з трыма бартамі для захоўвання, пераноскі і ўстаноўкі набору пры яго апрацоўцы (напр., пры выпраўленні памылак).

т. 5, с. 408

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

астранегаты́ў

(ад астра- + негатыў)

фатаграфічны адбітак зорнага неба, атрыманы пры дапамозе астрографа або іншага тэлескопа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)