усерасі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсёй Расіі, да ўсёй РСФСР; агульны для ўсёй Расіі, РСФСР. Усерасійскі з’езд Саветаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́льны, -ая, -ае.

1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.

Супольная паша.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.

Супольнае падарожжа.

Супольна (прысл.) працаваць.

3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.

Супольныя імкненні.

Супольныя інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Суку́пны ’сумесны, агульны, аб’яднаны’ (ТСБМ). Дзеепрыметнік, утвораны ад дзеяслова ку́піць ’збіраць у адно’ (Ласт.) з прыст. су-; аднак адсутнасць утварэнняў тыпу *сукупіць або *сукупа схіляе да думкі пра няпоўную кальку з рус. совокупный ’агульны, злучаны ў адно’ (з ц.-слав., гл. Фасмер, 3, 705). Гл. купа 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bird’s-eye view [ˌbɜ:dzaɪˈvju:] n. від з вышыні́ птушы́нага палёту; агу́льны від (чаго-н.) (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

міжзавадскі́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да рада заводаў, агульны для некалькіх заводаў.

2. Які адбываецца паміж заводамі. Міжзавадская спартакіяда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжраённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які існуе, адбываецца паміж раёнамі. Міжраённая сувязь. Міжраённая канферэнцыя.

2. Агульны для некалькіх раёнаў. Міжраённы піянерскі лагер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднакарэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім складзе агульны з іншым словам ці з іншымі словамі корань. Аднакарэнныя словы. Аднакарэнныя назоўнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

common divisor, common factor

агу́льны дзе́льнік (мно́жнік)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

покло́н пакло́н, -ну м.;

земно́й покло́н зямны́ пакло́н;

сде́лать о́бщий покло́н зрабі́ць агу́льны пакло́н (паклані́цца ўсім прысу́тным);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагу́льніць, -ню, -ні́ш, -ні́ць; -нены; зак., што.

Знайсці агульнае ў розных думках, крыніцах, фактах і на падставе гэтага зрабіць агульны вывад; аб’яднаць, злучыць у нешта адзінае.

А. назіранні пісьменніка.

А. творчы вопыт даследчыкаў.

|| незак. абагульня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абагульне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)