puścić się
зак.
1. адправіцца, выправіцца (у дарогу
2. вульг. пачаць гуляць (распуснічаць)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
палі́ ць II
1. (намачыць ) begí eßen* vt é ngen vt
2. (пачаць ліць ) begí nnen zu gí eßen* vi
3. (трошкі , некаторы час ліць ) ein wé nig [é ine Zeit lang] gí eßen* [bespré ngen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зачеса́ ться
1. (начать зудеть) засвярбе́ ць;
2. (начать чесаться при зуде) пача́ ць чу́ хацца, зачу́ хацца;
3. (причесаться) разг. зачаса́ цца, мног. э́ свацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Затхлы ’з пахам гнілі, нясвежасці’. Рус. затхлый , укр. затхлий , чэш. zatchlý , zatuchlý ’тс’, славен. zatọ́hel ’з пахам вільготнасці, сыры’. Ст.-рус. затхлый (XVII ст.), затхліна , затхоль (XVI ст.). Параўн. польск. zatchnąć ’рабіць цяжкім дыханне’. Дзеепрыметнік на ‑l‑ ад дзеяслова za‑tъx‑nǫ‑ti (затхнуць , гл. тхнуць ) ’пачаць непрыемна пахнуць’, магчыма, яшчэ прасл. паходжання. Параўн. Шанскі , 2, З, 70; Фасмер , 2, 83.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Разда́ гацца ’пачаць бегчы з тупатам’ (Юрч. СНЛ ). Утварэнне ад гукапераймальнага выклічніка даг! , параўн. з іншай вакалізацыяй рус. ды́ гать ’гнуцца’, ’хістацца’, укр. дигота́ ти , диготі́ ти ’дрыжаць’, пол. dygać ’кланяцца’, ’прысядаць’, якія звязваюць са ст.- в.-ням. tūhhan , с.-в.-ням. tûchen , с.-н.-ням. dûken , англ. duck ’хіліцца ўніз’, ’ныраць’ (Фасмер , 1, 557). Параўн. таксама тур. dağdağa ’шум, гам, крык’, dağdağali ’шумны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пайсці́ , пайду́ , по́ йдзеш, по́ йдзе; пайшо́ ў, -шла́ , -ло́ ; пайдзі́ ; зак.
Пачаць ісці (паводле ўсіх знач. дзеясл. «ісці»).
Хлопчык пайшоў (пачаў хадзіць). Пайшоў прэч! (выбірайся).
◊
Калі на тое пайшло (разм. ) — калі ўжо так трэба, калі так неабходна.
Так не пойдзе (разм. ) — так, пры такой умове нічога не атрымаецца, не выйдзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскашава́ цца , -шу́ юся, -шу́ ешся, -шу́ ецца; -шу́ йся; незак. разм. ).
1. Жыць у раскошы, мець усяго ў дастатку.
2. і (рэдка) зак. пачаць жыць) або размяшчацца (размясціцца) дзе-н. вельмі свабодна, на вялікай плошчы.
Раскашуецца адна ў такой вялікай кватэры.
3. перан.
Раскашуецца пад плотам крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
распача́ ць , -чну́ , -чне́ ш, -чне́ ; -чнём, -чняце́ , -чну́ ць; -ча́ ў, -чала́ , -ло́ ; -чні́ ; -ча́ ты; зак. , што.
1. Акгыўна прыступіць да ажыццяўлення чаго-н. ; узяцца за якую-н. справу.
Р. будаўніцтва.
2. Пачаць карыстацца чым-н. , ужываць што-н.
Р. каробку цукерак.
|| незак. распачына́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е.
|| наз. распачына́ нне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прылажы́ ць , -ажу́ , -о́ жыш, -о́ жыць; -о́ жаны; зак. , што да чаго.
Тое, што і прыкласці .
П. палец да вуснаў.
П. намаганні.
П. рукі да чаго-н. (перан. : пачаць рабіць што-н. , праявіўшы ініцыятыву).
|| незак. прыклада́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е і прыкла́ дваць , -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыклада́ нне , -я, н. і прыкла́ дванне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разбушава́ цца , ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.
1. Пачаць моцна бушаваць; стаць бурным (пра стыхійныя з’явы). Пажар разбушаваўся. □ Уначы навальніца разбушавалася зноў. Карпаў . [Акіян] на другі дзень нашага плавання разбушаваўся і злосна са стогнам кідаў на цеплаход свае магутныя хвалі. Філімонаў .
2. перан. Разм. Пачаць буяніць, раз’ятрыцца. [Комлік] чакаў, што Кашын разбушуецца, учыніць скандал, але той толькі спахмурнеў на міг і падаўся ў кухню рыхтаваць закуску. Карпаў .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)