lać
незак.
1. ліць;
leje jak z cebra — ліе, як з цэбра (вядра);
2. перан. біць;
3. разм. сікаць, дуць;
lać wodę — ліць ваду (пісаць, гаварыць шмат лішняга)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
idiotyzm, ~u
м.
1. мед. ідыятызм, ідыятыя;
2. ідыятызм, глупства, бязглуздасць;
gadać ~y — гаварыць глупства, плесці лухту;
stek ~ów — поўная бязглуздасць; суцэльная лухта;
to jest idiotyzm! — глупства!; лухта!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
articulate
[ɑ:rˈtɪkjələt]
1.
adj.
1) выра́зна вымаўля́ны
articulate speech — выра́зная вымо́ва
2) здо́льны я́сна выка́звацца
3) выра́зны, я́сна вы́казаны
4) кале́нчаты; суста́ўчаты; чле́ністы
The backbone is an articulate structure — Сьпі́нны хрыбе́т ма́е чле́ністую будо́ву
2. [ɑ:rˈtɪkjəleɪt]
v.t.
выра́зна вымаўля́ць
3.
v.i.
выра́зна гавары́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Belarusian
[,beləˈru:siən]
1.
adj.
белару́скі
2.
n.
1) белару́с -а m., белару́ска f.
2) белару́ская мо́ва
Belarusian-English dictionary — Белару́ска-анге́льскі сло́ўнік
Belarusian Democratic Republic — Белару́ская Наро́дная Рэспу́бліка (БНР)
3.
adv.
па-белару́ску
to speak Belarusian — гавары́ць, гу́тарыць, размаўля́ць па-белару́ску
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rave
[reɪv]
1.
v.i.
1) гарла́ніць, крыча́ць разью́шана
2) гавары́ць зь вялі́кім запа́лам; мо́цна захапля́цца
She raved about the book — Яна́ захо́плена раска́звала пра кні́жку
2.
n.
1) шале́нства n., разью́шанасьць, лю́тасьць f.
2) вялікае ўзбуджэ́ньне, празьме́рнае расхва́льваньне або́ захапле́ньне
•
- rave reviews
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заняме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
1. Страціць адчувальнасць; адзеравянець. Войт з кожным ударам пугі ўсё больш звярэў.., і правая рука, якая трымала пугу, занямела ад працы. Бядуля. Лена.. выскачыла з машыны і пацягнулася, распраўляючы суставы, якія занямелі ад доўгага сядзення ў машыне. Корбан. // перан. Замерці, абамлець. У Марыны ўсё занямела ў сярэдзіне, але з выгляду яна была спакойная. Шарахоўскі.
2. Замаўчаць, страціць здольнасць гаварыць пад уплывам якога‑н. моцнага пачуцця; анямець. У хаце на адзін момант усе занямелі, а потым сталі бедаваць-гараваць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
без’язы́кі, ‑ая, ‑ае.
1. Які не валодае мовай, нямы. Пакута плёскае праз край! А ты глядзі і не зважай! А ты маўчы, як без’языкі! Колас. // Які дрэнна, невыразна гаворыць.
2. перан. Які не ўмее прыгожа і дасціпна гаварыць, трапна адказаць. Праўда, і сам.. [Алесь] быў далёка не без’языкі, — і перакінуўся з ёю ветліва-вострым слаўцом, і пасмяяўся разам з хлопцамі, але ж і злосны быў на тую... падумаеш! — німфу, пакуль, нарэшце, не прыехалі хлопцы з музыкамі... Брыль. // Які не можа, не адважваецца сказаць што‑н. каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нямы́, ‑ая, ‑ое.
1. Пазбаўлены здольнасці гаварыць. Нямое дзіця. □ Спачатку я нават не ведаў, што там жаўцее, а потым успомніў, што гэта новы зруб нямога Паўла. Кулакоўскі. / у знач. наз. нямы́, ‑ога, м.; няма́я, ‑ой, ж. перан. Маўклівы, ціхі. Навокал — нямыя сосны, далей — гушчар. Карпюк. Скуты холадам даліны, Луг ляжыць нямы. Колас.
2. перан. Скрыты, затоены. Таня з нямым папрокам утаропілася ў Веру. Машара. У дзвярах стаіць маці. У яе посны выраз твару, у блеклых вачах нямое запытанне. Лынькоў.
•••
Нямая карта гл. карта.
Нямое кіно гл. кіно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкупі́ць, ‑куплю, ‑купіш, ‑купіць; зак., каго-што.
1. Пры дапамозе грошай, падарункаў схіліць на свой бок. Падкупіць сведак. □ [Дзед:] — А стары Чапскі, а потым і яго сыны не хацелі аддаць луг сялу, падкупілі каморнікаў, і тыя пераправілі планы. Якімовіч. Іх [камуністаў] не падкупіш і не зломіш І не завабіш іх нічым. Колас.
2. перан. Выклікаць сімпатыю да сябе. Рыбак наўперад для паказу Сам заіграў на дудцы той і падкупіў малога зразу Сваёю шчодрай дабратой. Колас. Андрэю вельмі цяжка было гаварыць, але наіўная шчырасць дзяўчыны неяк падкупіла яго. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прымаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што і без дап.
1. Гаварыць, вымаўляць што‑н., суправаджаючы якое‑н. дзеянне; прыгаворваць. Калі лажыўся на далонь З сявенькі завадскі авёс, Я прымаўляў: — Расці, каб конь Браў з ходу лёгка цяжкі воз. Астрэйка. Прымаўляючы «а давай, братка, пабачым, ці смачны дарожны хлеб», .. [Кузьма Чорны] разламаў акрайчык на роўныя кавалкі і адзін падаў мне. Кірэенка.
2. Уст. Угаворваць каго‑н. што‑н. зрабіць. Крыўдна трохі і на бацьку, што прымаўляў .. [Насту] ісці [замуж] — ды стары ён, што ты возьмеш з яго... Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)