Médium

n -s, -di¦en

1) ме́дыум

2) фіз. асяро́ддзе

3) грам. сярэ́дні стан

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

канфу́з

(лац. confusus)

няёмкае становішча; стан няёмкасці, збянтэжанасці, сораму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Вадзянікі́ ’стан непрытомнасці’ (Касп.). Звязана з вадзяні́к ’дух, які жыве ў вадзе або ў лесе’: перанос назвы духа на стан чалавека. Параўн. кадук ’злы дух’ і кадук ’эпілепсія, падучая хвароба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́хці ‘ гаснуць’ (Стан.). Гл. тухнуць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сплята́цца

1. гл. сплeсціся;

2. зал. стан гл. zusámmengeflochten wérden;

3. (звісаць) herúnterhängen* vt; herábhängen* vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

атара́ксія

(гр. ataraksia)

стан душэўнага спакою, да якога, на думку некаторых старажытнагрэчаскіх філосафаў, павінен імкнуцца мудрэц.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ахалі́я

(ад а- + гр. chole = жоўць)

паталагічны стан, пры якім жоўць не паступае ў дванаццаціперсную кішку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геатэрмі́я

(ад геа- + -тэрмія)

раздзел геафізікі, які вывучае цеплавы стан зямной кары і Зямлі ў цэлым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гемаглабінапа́тыя

(ад гемаглабін + -патыя)

хваравіты стан чалавека, абумоўлены наяўнасцю ў эрытрацытах аднаго або некалькіх паталагічных гемаглабінаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыяпатало́гія

(ад крыя- + паталогія)

хваравіты стан і працэсы, якія адбываюцца ў арганізме пад уздзеяннем нізкіх тэмператур.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)