арфава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто працуе на арфе ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залі́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць заліўку. Заліўшчык галош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́знік, ‑а, м.

Разм. Той, хто (тое, што) заражае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’ядна́льнік, ‑а, м.

Той, хто аб’ядноўвае каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авіямадэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца авіямадэлізмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абла́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто прымае ўдзел у аблаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

домаўла́снік, ‑а, м.

Той, каму належыць дом; уладальнік дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэсіро́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца дрэсіроўкай. Дрэсіроўшчык тыграў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дынамі́тчык, ‑а, м.

Той, хто працуе з дынамітам; падрыўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыэ́тык, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца на дыэце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)