расклёшыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.

Расшырыць унізе пры кройцы. Расклёшыць спадніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнтгенагра́фія, ‑і, ж.

Фатаграфаванне ўнутранай будовы непразрыстых прадметаў пры дапамозе рэнтгенаўскіх прамянёў.

[Ад слова рэнтген і грэч. graph — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавя́з, ‑а, м.

Гальштук або пояс, якія завязваюцца на сабе пры надзяванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слёзацячэ́нне, ‑я, н.

Павышанае выдзяленне слёз пры розных хваробах або раздражненні вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплюсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Разм. Скласці пры падліку. Сплюсаваць ацэнкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэптацы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Лекавы сродак, які выкарыстоўваецца пры стрэптакокавых захворваннях.

[Ад слова стрэпта (кок) і лац. caedere — забіваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэнагра́ма, ‑ы, ж.

Запіс прамовы, лекцыі пры дапамозе стэнаграфіі. Стэнаграма выступлення дакладчыка.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і gramma — пісьмовы знак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфідзі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які ўжываецца пры лячэнні захворванняў, выкліканых кокамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурдзі́на, ‑ы, ж.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога аслабляецца гук у музычных інструментах.

[Фр. sourdine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схво́снуцца, ‑нецца; зак.

Разм. Злучыцца, пераплесціся пры рэзкім сустрэчным руху. Вяроўкі схвоснуліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)