буркату́н, ‑а, м.

Той, хто любіць буркатаць, дакучае буркатнёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валю́шнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца валеннем сукна, шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варажбі́т, ‑а, М ‑біце, м.

Той, хто займаецца варажбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́руючы, ‑ага, м.

Той, хто верыць у існаванне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верхагля́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, каму ўласціва верхаглядства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віншава́льнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто віншуе каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зычлі́вец, ‑ліўца, м.

Той, хто жадае каму‑н. дабра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

істэ́рык, ‑а, м.

Разм. Той, хто хварэе на істэрыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калігра́ф, ‑а, м.

Той, хто піша прыгожа і разборліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапляво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае каноплі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)