Verbum

знадво́рны, ‑ая, ‑ае.

Вонкавы, знешні. Знадворныя дзверы. □ Хата дзеда Талаша ўсё ж такі зварачае на сябе ўвагу. Не так знадворным выглядам, як адзіноцтвам. Колас.

знясі́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Страціць сілы, зрабіцца слабым, бяссільным. Знясіліцца ад цяжкай работы. □ [Васіль] адужваў кволасць, адужваў сябе, касіў, пакуль не знясіліўся дарэшты. Мележ.

мы́цца, мыюся, маешся, мыецца; незак.

1. Мыць сябе; умывацца. Дзяўчаты хуценька мыліся, апраналіся ды ішлі за звеннявою ў поле. Бялевіч.

2. Зал. да мыць.

нежада́нне, ‑я, н.

Адсутнасць жадання; ухіленне ад чаго‑н. [Леснічыха] чамусьці гаварыла неахвотна. І ў гэтым нежаданні расказваць пра сябе Язэп адчуваў нейкую таямніцу. Асіпенка.

нязда́тнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць здатнасці, умення рабіць што‑н. Няздатнасць да малявання. □ [Валя] узлавалася на сябе, на Марыну за пасіўнасць, за няздатнасць да подзвігу. Шамякін.

пава́біць, ‑ваблю, ‑вабіш, ‑вабіць; зак., каго.

Папрасіць падысці, падазваць да сябе якімі‑н. знакамі. [Федзя] павабіў рукой сяброў, прапануючы ім сысці са сцежкі ўбок. Ваданосаў.

падрыхтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Падрыхтаваць сябе да чаго‑н. Падрыхтавацца да зкзаменаў. Падрыхтавацца да вясны. □ Танкі сталі веерам, падрыхтаваліся да кругавой абароны... Мележ.

пакружы́ць, ‑кружу, ‑кружыш, ‑кружыць; зак.

Кружыць некаторы час. [Андрэю] сапраўды стала неяк весела, бадзёра, хацелася нават падхапіць гэтага дружбака-хлапца ды пакружыць вакол сябе. Кулакоўскі.

пераабу́цца, ‑абуюся, ‑абуешся, ‑абуецца; зак.

Надзець на сябе другі абутак; абуцца іначай. Вольга пераабулася ў боцікі, апранула паліто, і яны выйшлі з пакоя. Даніленка.

рассме́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм. Перастаць баяцца; асмялець. І пачуўшы ціхі ўздых і казытлівы дотык валасоў, рассмеліўся зусім, .. і прыгарнуў .. [Ніну] да сябе. Адамчык.