расстро́іцца, -ро́юся, -ро́ішся, -ро́іцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць правільнасць пастраення, стаць беспарадкавым.

Калона вучняў расстроілася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць свой строй, лад (пра музычныя інструменты).

Цымбалы расстроіліся.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыйсці ў заняпад.

Гаспадарка расстроілася.

4. Прыйсці ў ненармальны, хваравіты стан.

Здароўе расстроілася.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Не адбыцца па якой-н. прычыне.

Вяселле расстроілася.

6. Засмуціцца, моцна загараваць.

Р. з-за сына.

|| незак. расстро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

скалану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. каго-што. Прымусіць здрыгануцца, страсянуцца.

С. грушу.

Вецер скалануў дзверы.

Машыну скаланула на калдобіне (безас.).

2. што. Перамяшаць часцінкі вадкасці, страсянуўшы пасудзіну.

С. квас.

3. безас., каго-што. Перакрывіць, перасмыкнуць (пра сутаргавы рух).

Ад холаду яго скаланула.

4. перан., каго-што. Ахапіць, авалодаць (пра пачуцці, думкі); моцна ўзрушыць, усхваляваць.

Жаль скалануў сэрца маці.

5. перан., каго (што). Вымусіць каго-н. аддаць што-н. (разм.).

Калі скаланём, дык аддасць.

|| незак. скалана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трэ́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Стварыць трэск.

Пад нагамі трэснула сухая галінка.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Лопнуць, раскалоцца, разламацца, утварыць трэшчыну.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Патрэскацца (пра скуру, губы і пад.).

4. каму, чым па чым і без дап. Моцна стукнуць, ударыць (разм.).

◊

Хоць трэсні (разм.) — пра дарэмныя намаганні, старанні.

|| незак. трэ́скаць, -ае (да 1 і 2 знач.).

|| наз. трэ́сканне, -я, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

dread

[dred]

1.

v.t.

мо́цна бая́цца, не любі́ць

My cat dreads water — Мой кот баі́цца вады́

2.

n.

жах, страх -у m.; бо́язь f.

3.

adj.

стра́шны, страшэ́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

drub

[drʌb]

v.t.

1) дуба́сіць, мо́цна біць, лупцава́ць

2) перамага́ць зь вялі́кай перава́гай

3) даўбі́ць, убіва́ць

to drub an idea into his head — убі́ць ідэ́ю яму́ ў галаву́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

flay

[fleɪ]

v.t.

1) абдзіра́ць, кале́чыць ску́ру

with a back flayed — з абдзе́ртымі плячы́ма (ад пабо́яў)

2) суро́ва, мо́цна га́ніць; бязьлі́тасна, няшча́дна крытыкава́ць

3) абабіра́ць; гра́біць, зьдзіра́ць; ашу́кваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

lament

[ləˈment]

1.

v.t.

апла́кваць; шкадава́ць

2.

v.i.

1) галасі́ць, мо́цна пла́каць

2) жальбава́ць, лямантава́ць

3.

n.

1) галашэ́ньне n., ля́мант -у m.

2) эле́гія f., жало́бная пе́сьня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

loud

[laʊd]

1.

adj.

1) го́ласны, гу́чны

loud laughter — ро́гат -у m.

2) шу́мны, крыклівы

3) informal крыклі́вы, яскра́вы

loud colors — рэ́зкія ко́леры

2.

adv.

го́ласна, гу́чна, мо́цна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tickle​2 [ˈtɪkl] v.

1. казыта́ць, ласката́ць; кало́цца; раздражня́ць;

My nose tickles. У мяне казыча ў носе.

2. прыно́сіць задавальне́нне; захапля́ць;

tickle one’s ears це́шыць слых

♦

be tickled pink infml мо́цна ра́давацца, быць у захапле́нні;

tickle smb.’s fancy infml забаўля́ць, весялі́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лупцава́ць, лупцова́ць ’біць, хвастаць’, ’стукаць, удараць па чым-небудзь’ (ТСБМ, Гарэц., Растарг., Шат., Касп., ТС), ’сцёбаць пугай, дубцом’ (КЭС, лаг.), лупцова́цца ’біцца, тузацца’ (ТС). Укр. лупцюва́ти, лупцева́ть ’тс’, уладз. ’знімаць скуру з жывёлы’, смал., тул. ’есці з вялікім апетытам’, варон. лупцеваться ’біцца’, разан. лупцевня́ ’бойка’. Паходзяць з ⁺лупсовать, пск., цвяр., тул., бран., валаг., перм., урал. лупсовать ’моцна біць, лупцаваць’, валаг. лупсоваться ’біцца’, а гэтыя — з ⁺лупсать, лупсить, пск., цвяр. лупси́ть ’моцна каго-небудзь біць, адлупіць’, алан. ’шмат есці’, наўг. лупса́нить ’біць, хвастаць’. Апошнія з’яўляюцца балтызмамі, параўн. літ. lupsė́ti, lapsė́ti ’біць, махаць крыламі’, ’жэстыкуляваць’, lupsénti, lapsénti ’лапчыва, прагна есці’, lùpsena ’біццё, пабоі’, а са значэннем ’здыхаць’ літ. lapsénti, відаць, звязана з зах.-укр. лупеса́ти ’лупіць, здзіраць скуру’. Зяленін (РФВ, 54, 115) намагаецца растлумачыць паходжанне рус. лупси́ть ’біць’ з эст. lopsima ’біць’. Фасмер (2, 535) тлумачыць гэтыя дзеясловы як пашырэнне асновы дзеяслова лупи́ть. Сюды ж лупца́нка, лупцоўка ’лупцаваны’, лупцану́ць (Мат. Гом., ТСБМ, Бяльк., Касп., Шат.; КЭС, лаг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)