балаці́на, ‑ы, ж.

Разм. Невялікае балота, лагчына; балоцістае месца. Трэба капаць зямлю, засыпаць балаціны на будаўнічай пляцоўцы. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магі́льня, ‑і, ж.

Месца пахавання (склеп, грабніца і пад.) членаў аднаго роду, адной сям’і, выдатных дзеячаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́балаць, ‑і, ж.

Разм. Забалочанае месца. Гэта была звычайная больш-менш сухая мясціна, акружаная балотамі і забалацямі. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даклы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога‑н. месца. Ледзь даклыпаў да дзвярэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збрысці́, збрыду, збрыдзеш, збрыдзе; збрыдзём, збрыдзяце; зак.

Разм. Сысці куды‑н., пакінуўшы сваё месца. Цяля збрыло невядома куды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выга́рышча, ‑а, н.

Выгаралае месца ў лесе, на балоце; пажарышча. Дождж абмые выгарышча — трава пойдзе маладая расці. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

солераспрацо́ўкі, ‑цовак; адз. солераспрацоўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Месца здабычы солі; прадпрыемства на здабыванню і выварванню солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тахці́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; незак.

Абл. Гаціць, пракладваць дарогу праз балоцістае месца. Паноў — хоць грэблі тахці імі. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тва́ністы, ‑ая, ‑ае.

Багністы, гразкі, у якім можна лёгка загразнуць, увязнуць. А месца тут было балотнае, тваністае. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

торфараспрацо́ўкі, ‑цовак; адз. торфараепрацоўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Месца здабычы торфу; прадпрыемства па здабычы торфу. Механізацыя торфараспрацовак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)