Verbum

зачадзі́ць ​¹, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Разм. Напоўнілі, чадам, дымам; задыміць.

зачадзі́ць ​², ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

Разм. Пачаць чадзіць.

зачха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць часта чхаць. Горкі пыл, якога ён наглытаўся, непрыемна пяршыў у горле, і немец зачхаўся. Якімовіч.

зашавялі́ць, ‑вялю, ‑веліш, ‑веліць; зак.

Пачаць шавяліць. // Варухнуць, шавяльнуць. [Пятрусь] паспешліва зашавяліў губамі, але замест слоў абмежаваўся паўторным пацалункам з Рыгорам. Гартны.

зашлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць шлёпаць. // Пайсці, паехаць шлёпаючы. Язэп устаў з пасцелі, босымі нагамі зашлёпаў да парога. Пянкрат.

раздурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Разм.

1. Пачаць моцна дурэць. Дзеці вельмі раздурэлі.

2. Распусціцца, разленавацца. Раздурэў чалавек, нічога не робіць.

размітынгава́цца, ‑гуюся, ‑гуешся, ‑гуецца; зак.

Разм. Пачаць многа мітынгаваць. Не вельмі быў спрытным Сцяпан на мітынгі, але тут нават размітынгаваўся. Пестрак.

распы́рскацца, ‑аецца; зак.

1. Распляскацца, рассеяцца пырскамі. Вячэрняе люстра вады Распырскалася пад вяслом. Танк.

2. Пачаць моцна і доўга пырскацца, пырскаць.

расхны́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга хныкаць. — Ну, годзе вам, расхныкаліся. Не здолелі — не наракайце. М. Ткачоў.

узбудара́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Разм. Прыйсці ў стан непакою, трывогі; пачаць рухацца, дзейнічаць; устрывожыцца. Узбударажыўся натоўп. Узбударажыліся пчолы ў вуллі.