gotowy

гатовы;

być ~m na wszystko — быць гатовым на ўсё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

underlie

[,ʌndərˈlaɪ]

v.i., -lay, -lain, -lying

1) ляжа́ць пад не́чым, знахо́дзіцца пад спо́дам

2) быць спо́дам; утвара́ць фунда́мэнт

3) Figur. быць асно́вай, ляжа́ць у асно́ве

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

башма́к

1. чараві́к, -ка м.;

2. спец. башма́к, -ка́ м.;

◊

быть под башмако́м (у кого) быць пад пято́й (у каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́да мо́да, -ды ж.;

войти́ в мо́ду увайсці́ ў мо́ду;

по мо́де па мо́дзе;

быть в мо́де быць у мо́дзе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

небреже́ние ср., уст., книжн. нядба́йнасць, -ці ж.; нядба́йства, -ва ср.; занядба́нне, -ння ср.;

быть в небреже́нии быць у занядба́нні (занядба́нным).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невысо́кий невысо́кі;

быть невысо́кого мне́ния о ко́м-л., о чём-л. быць невысо́кай ду́мкі аб кім-не́будзь, аб чым-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недамо́ўка, ‑і, ДМ ‑моўцы; Р мн. ‑мовак; ж.

Тое, што і недагаворанасць. [Туравец] стараўся нічога не ўтойваць ад Марыі Андрэеўны, не пакідаць недамовак, бо хацеў быць перад ёю чэсным і праўдзівым. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засно́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да заснавацца.

2. на чым. Мець што‑н. за аснову, грунтавацца на чым‑н. — Праект засноўваецца на лічбах і павінен быць вычарпальным... Броўка.

3. Зал. да засноўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сказа́цца, ска́жацца; зак.

Разм. Быць вымаўленым, сказаным. Не ўсё задуманае сказалася як належыць. Лужанін. І што ў жыцці завязана — Адразу ўсё развяжацца, І слова, што не сказана, У новай песні скажацца. Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чацвертава́ць, ‑вяртую, ‑вяртуеш, ‑вартуе; зак. і незак., каго.

Разм. Тое, што і чвартаваць. «Не можа быць, каб гэта быў ён? — не даваў усё яшчэ сабе веры Андрэй. — Яго ж, хадзіла чутка, чацвертавалі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)