Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных, якая водзіцца пераважна на полі. Кожную раніцу аж разлягаўся жаваранак, упарта напамінаючы, што вясна такі — вось яна.Крапіва.Ясны блакіт вам, прасторы зялёныя, Хай жа над вамі з зары да зары Радасна жаўранкі звоняць натхнення, Сонца гарыць!Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спяко́та, ‑ы, ДМ ‑коце, ж.
Разм. Высокая тэмпература паветра, нагрэтага сонцам; спёка, гарачыня. Паглядзі з гары, дзе ў поўдзень ясны ад спякоты млеюць саснякі.Вялюгін.Тут не зацішша Лясных палян. Спякатай дыша Пракатны стан.Пысін.Аціхла дзённая спякота. Павіс над клёнам маладзік, Неразгаданаю турботай Гармонік вечар маладзіць.Матэвушаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
héiter
a
1) вясёлы
2) я́сны, све́тлы, бясхма́рны
3)
in ~er Stímmung sein — быць пад ча́ркай [нападпі́тку]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
отчётливый
1.(чёткий) выра́зны; (точный) дакла́дны;
отчётливые движе́ния выра́зныя ру́хі;
отчётливый рису́нок выра́зны малю́нак;
2.(понятный) выра́зны; (явственный)я́сны;
отчётливая речь выра́зная мо́ва;
отчётливое представле́ниея́снае ўяўле́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
акрэ́сліцца, ‑ліцца; зак.
1. Стаць бачным, выдзеліцца. У варухлівым святле акрэсліўся кружок цыферблата.Мележ.
2. Набыць ясны, выразны характар. У пачатку 30‑х гадоў выразна акрэсліліся погляды К. Чорнага на жыццё і мастацтва, склаўся яго светапогляд.Луфераў.Так акрэсліўся наступны этап ўздыму грамадскае, гаспадаркі — ліквідацыя разрыву паміж земляробствам і жывёлагадоўляй.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зразуме́лы, ‑ая, ‑ае; ‑а.
1. Даступны разуменню; просты, ясны. Усё само сабой зразумела. □ У Беларусі байкі І. Крылова, блізкія і зразумелыя простым працоўным людзям, карысталіся вялікай папулярнасцю.Казека.Пытанне Русаковіча было зразумелым для Калесніка.Паслядовіч.
2. Апраўданні, небеспадстаўны. Пасля доўгага роздуму і зразумелых ваганняў я асмеліўся зірнуць у пісьмо.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыя́цыя, ‑і, ж.
Выпрамяненне электрамагнітных хваль. Радыяцыя зямлі. □ У ясны дзень галоўная роля належыць прамой сонечнай радыяцыі, а пры больш або менш суцэльнай воблачнасці — рассеянай.Прырода Беларусі.// Электрамагнітныя хвалі, выпрамененыя якой-небудзь крыніцай. Вымярэнне радыяцыі. Доза радыяцыі. □ Упершыню нябачны агонь радыяцыі апёк рукі адважнай даследчыцы атама Марыі Складоўскай-Кюры.«Маладосць».
[Лац. radiatio — выпрамяненне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
luminous
[ˈlu:mɪnəs]
adj.
1) які́ сьве́ціцца, які́ выпраме́ньвае сьвятло́
2) я́ркі, зы́ркі
3) Figur.я́сны, зразуме́лы
4) сьве́тлы, до́бра асьве́тлены
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fair2[feə]adj.
1. сумле́нны, справядлі́вы
2. неблагі́, нядрэ́нны
3.я́сны (пра надвор’е)
4. све́тлы, бяля́вы
5.lit. прыго́жы
♦
by fair means or foul любы́мі сро́дкамі, усі́мі пра́ўдамі і няпра́ўдамі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
завя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. завяў, ‑вяла; зак.
1. Страціць свежасць; засохнуць, звянуць. Кветкі завялі. □ Час ад часу на дарозе трапляліся паваленыя дрэвы, на якіх яшчэ нават не паспеў завянуць зялёны ліст, — відаць, яны ўпалі зусім нядаўна.Краўчанка.