Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кароткагало́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае кароткі і шырокі чэрап.
2.узнач.наз.кароткагало́вы, ‑ага, м. Тое, што і брахіцэфал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
латыфу́ндыя
(лац. latifundium, ад latus = шырокі + fundus = зямля, маёнтак)
буйное прыватнае зямельнае ўладанне, маёнтак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
разле́глы, ‑ая, ‑ае.
Які мае вялікую разлегласць; шырокі. З аднаго боку да хат падступала разлеглае поле, на якім, як і ў лесе, .. [маці] усё да самай малой драбніцы было знаёма.Мележ.//перан. Раскацісты, шырокі. Грукат і перастук .. колаў [цягніка] разлеглым водгуллем аддаліся ў пустой каробцы вакзала.Карпаў.[Пецька] спаткаў Васіля Рыгоравіча разлеглым звонкім голасам: — Урра, татка прыйшоў!Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Крэ́па ’шырокі шарсцяны жаночы пояс’ (ТС). Да крапіць, крэпкі (гл.). Параўн. таксама крэпацца ’віцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
áusgedehnt
a прасто́рны, шыро́кі; вялі́зны; праця́глы
~e Strécke — вялі́кая адле́гласць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
лог, ‑у, м.
Шырокі і доўгі яр з адхоннымі схіламі. За логам, дзе рос алешнік і цякла рачулка, на горцы раскінуўся маёнтак.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плёс, ‑а, м.
Шырокі ціхі ўчастак ракі паміж перакатамі або астравамі. Антось прапанаваў схадзіць на той плёс, дзе вясной добра браліся акуні.Ляўданскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малаха́й
(тат. malachai)
1) шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам;
2) шырокі кафтан без пояса.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
байда́к, ‑а, м.
Уст. Тып рачных і марскіх промыславых суднаў, звычайна з мачтай. Шырокі Дняпро гойдаў на хвалях сваіх чароды барлін і байдакоў.Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)