prison [ˈprɪzn] n.

1. турма́;

put smb. in prison пасадзі́ць каго́-н. у турму́;

be in prison знахо́дзіцца ў зняво́ленні/турме́;

be sent to prison быць прыгаво́раным да турэ́мнага зняво́лення;

escape from prison уцячы́ з турмы́;

He will be released from prison next week. Яго выпусцяць з турмы на наступным тыдні.

2. турма́, няво́ля; зняво́ленне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Імкну́цца, імкну́ць ’хутка рухацца, накіроўвацца куды-н’., ’старацца трапіць куды-н., быць дзе-н. або стаць кім-н.’, ’настойліва дамагацца чаго-н.’ (ТСБМ). Рус. ‑мкнуть толькі ў складзе прэфіксальных утварэнняў: примкнуть, сомкнуть, замкнуть, отомкнуть і г. д. Укр. імкну́ти ’скеміць’, польск. mknąć ’імчацца’, чэш. уст. mknouti se ’прыціскацца’, славен. makniti ’ссунуць, пасунуць, зрушыць’, серб.-харв. ма̀кнути ’тс’, балг. мъ́кна ’цягнуць, валачы’, ц.-слав. мъкнѫти сѧ ’хутка рухацца’. Прасл. дзеяслоў *mъknǫti (), суадносны з *mъkěti (гл. імчаць), генетычна роднасны літ. mùkti, munkù, mukaũ ’вызваляцца, бегчы, выслізгвацца’, лат. mukt ’змахнуць, саслізнуць, уцячы, выслізнуць’, на іншай ступені чаргавання: літ. maũkti, maukiù, maukiaũ ’цягнуць, сцягнуць’, ст.-інд. muñcáti, mucáti ’вызваляе, выпускае’, авест. framuχti‑ ’збавенне’. Праабражэнскі, 1, 540–541; Фасмер, 2, 631. Назоўнік імкне́нне, відаць, пад уплывам польск. mknienie з пратэзай і‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Scke

f -, -n шкарпэ́тка

auf den ~en ghen* — ісці́ ці́ха [бясшу́мна]

◊ j-m auf den ~n sein — наступа́ць каму́-н. на пя́ты

sich auf die ~n mchen — уцячы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entsprngen

* vi (s) (D)

1) уцяка́ць (ад каго-н., адкуль-н.)

aus dem Gefängnis ~ — уцячы́ з турмы́

2) выцяка́ць, цячы́ (з чаго-н.; аб рацэ)

3) узніка́ць, пахо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Разм. Успамінаць. [«Буржуй»:] — Вы ўжо старое не памінайце: што было, таго няма. Лынькоў. Па мястэчку — Гвардыян ведае — часта памінаюць яго імя. Зарэцкі.

2. Маліцца за ўпакой памёршых. Поп скорагаворкай памінаў імёны забітых. Мікуліч.

3. Спраўляць памінкі, удзельнічаць у памінках. Але гэты наш першы хлеб, Хлеб, з якім паміналі братоў, Сустракалі з няволі сясцёр... Не забудзецца век. Танк.

•••

Не памінай (не памінайце) ліхам — не ўспамінаць блага. [Ніна:] — Бывайце здаровы, не памінайце ліхам. Лобан.

Памінай як зваліуцячы, збегчы, знікнуць бясследна. За восень у балота так наліло, што ў поцемках можна шуснуцца ў прорву — і памінай як звалі. Дуброўскі.

Памінаць (успамінаць) добрым словам — успамінаючы, добра адзывацца аб кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lppen

m -s, -

1) ану́ча, ану́чка; pl лахманы́, рыззё

2) анат., бат. до́ля

3) тэх. ло́пасць; ла́па; вы́ступ; борт

◊ j-m durch die ~ ghen*уцячы́, вы́слізнуць ад каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verdrücken

vt

1.

1) змяць, расці́снуць

2) разм. аплята́ць, умо́лваць

3)

nie twas ~! — ніко́лі не́льга замо́ўчваць што-н.!

ein Tränchen ~ — пусці́ць слязу́, папла́каць

2.

(sich)

разм. уцячы́; зніка́ць; таі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pierzchnąć

I зак.

уцячы; даць драла

II pierzchną|ć

незак. (пра скуру) рэпацца, рабіцца шурпатаю, трэскацца, лопацца;

pierzchnąć mi ręce — у мяне на руках скура рэпаецца (трэскаецца)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

турма́ Gefängnis n -ses, -se, Krker m -s, -;

пасадзі́ць у турму́ ins Gefängnis wrfen* [stcken]; inkerkern vt, insperren vt; ins Kttchen sprren (разм.);

быць у турме́ ingekerkert sein;

вы́пусціць з турмы́ aus dem Gefängnis entlssen*, auf frien Fuß stzen;

уцячы́ з турмы́ usbrechen* vi (s); aus dem Gefängnis usbrechen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Line

f -, -n вяро́ўка; ле́йцы, мату́з

◊ j-n an der ~ hben — трыма́ць каго́-н. у рука́х

~ zehen*разм. скруці́ць [змата́ць] ву́ды, зліня́ць, уцячы́

an derslben ~ zehen* — быць [дзе́йнічаць] заадно́ з кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)