Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
fórtlaufen
*vi(s)
1) бе́гчы; збяга́ць, уцяка́ць
2) цягну́цца
der Weg läuft am Wald fort — даро́га ця́гнецца ўздо́ўж ле́су
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
flee
[fli:]1.
v., fled, fleeing, v.i.
1) уцяка́ць
2) шука́ць рату́нку
3) ху́тка ляце́ць, не́сьціся
4) прахо́дзіць, пралята́ць
life had fled — жыцьцё праляце́ла; ху́тка міна́ць; спыня́цца; зьніка́ць
2.
v.t.
пазьбяга́ць, ухіля́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
по́зна,
1.прысл. Пад канец якога‑н. часу, калі прайшла большая частка яго. Госці разышліся позна ўночы, але Мікола не адразу лёг спаць.Краўчанка.
2.безас.узнач.вык. Пра позні час. Было ўжо і сапраўды позна, і Салаўёў не стаў затрымліваў сябра.Шахавец.
3.прысл. Пасля звычайнага, устаноўленага часу. Участак быў засеяны позна, у чэрвені, і цяпер авёс толькі пачаў выходзіць у трубку.Асіпенка.Міхалка ўстаў позна, ніхто яго не турбаваў.Чорны.
4.безас.узнач.вык. Аб прапушчаным зручным моманце. Толя з Міхасём убачылі .. [салдат] зусім блізка — метраў за трыста, на дарозе. Уцякаць было позна.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дра́паць1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Скрэбці па якой‑н. паверхні чым‑н. вострым, цвёрдым; рабіць драпіны. Голле хвастала па твары, драпала рукі, чаплялася за кашулю.Хомчанка.[Фрося] пачала ногцямі драпаць леснікоў твар, рваць яго за доўгія вусы.Бядуля.//Разм. Чухаць цела. Маўчала і цямнела прыгожае веснавое неба, і дзядок драпаў свае худыя валасатыя грудзі.Гарэцкі.Каму свярбіць, той драпае.З нар.
дра́паць2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.пагард. Паспешліва адступаць, уцякаць. — Немец драпае, даганяць трэба, — адным духам выпаліў танкіст.Якімовіч.Калі ж здаралася наскочыць на лясную варту або на міліцыю, Анатоль драпаў у кусты.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарапо́к1, ‑пка, м.
1. Абломак, асколак разбітага глінянага, чыгуннага або фарфоравага вырабу. На падлозе разам з гэтым ламаччам валяліся чарапкі разбітага посуду, патэльня.Чарнышэвіч.Тут жа ў чарапку ад разбітага чыгуна стаяла малако.Пальчэўскі.
2.Разм. Невялікі гаршчок, міска або кубак. [Віктар:] — Пойдзем шукаць гліны, можа злепім які чарапок.Маўр.[Кірыла:] — А калі ж чарапкі свае пазабіраеш? Там жа і формы гэтыя твае валяюцца, парасяты іх лычамі качаюць па дварэ, і вёдры, і цабэркі.Скрыган.
чарапо́к2, ‑пка, м.
Разм.груб. Тое, што і чэрап. [Парубшчык] уцякаць кінуўся. Гарашун — за ім. І яму перапала — добра загрэў па чарапку.Масарэнка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
defect
1.[ˈdi:fekt]
n.
1) зага́на, хі́ба f., дэфэ́кт, брак -у m.
2) няста́ча f., недахо́п -у m.
2.[dɪˈfekt]
v.
пакіда́ць (сваю́ краі́ну), перахо́дзіць, перабяга́ць (у і́ншую па́ртыю, гру́пу); уцяка́ць у і́ншую краі́ну
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бе́гствоср. уцёкі, -каў мн., ед. уцёк, -ку м. (употребляется преимущественно во мн.); уцяка́цтва, -ва ср.;
обрати́ть в бе́гство прыму́сіць уцяка́ць;
обрати́ться в бе́гство кі́нуцца (пусці́цца) наўцёкі;