нейтралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак.

1. каго-што. Зрабіць (рабіць) нейтральным (у 1, 2 знач.). Нейтралізаваць армію. Нейтралізаваць дзяржаву.

2. перан.; што. Аслабіць (аслабляць) чый‑н. уплыў, уздзеянне і пад. Нейтралізаваць халодны ўплыў.

3. што. Спец. Правесці (праводзіць) нейтралізацыю (у 2 знач.). Нейтралізаваць раствор. Нейтралізаваць кіслотнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расши́рить сов.

1. пашы́рыць, расшы́рыць;

расши́рить доро́гу пашы́рыць (расшы́рыць) даро́гу;

2. (увеличить количество, сделать более обширным) пашы́рыць;

расши́рить своё влия́ние пашы́рыць уплы́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

impact [ˈɪmpækt] n.

1. уда́р; сутыкне́нне;

on impact пры сутыкне́нні

2. (on) (моцнае) уздзе́янне, уплы́ў (на каго-н., што-н.);

have an impact on мець/ака́зваць уздзе́янне на, уздзе́йнічаць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіпнатызава́ць

(фр. hypnotiser, ад гр. hypnos = сон)

1) выклікаць гіпноз шляхам унушэння;

2) перан. расслабляць чьпо-н. волю, браць пад свой уплыў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэбе́к

(фр. rebec)

смычковы музычны інструмент, які з’явіўся ў Зах. Еўропе каля 12 ст. і аказаў уплыў на фарміраванне інструментаў скрыпічнага сямейства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўтарытэ́т, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Агульнапрызнанае значэнне, уплыў. Карыстацца аўтарытэтам.. Падарваць аўтарытэт. Мець аўтарытэт. □ Аўтарытэт Маркі Балука высока стаяў у вачах тутэйшых партызан. Колас.

2. ‑а. Асоба, якая карыстаецца заслужанай павагай, мае ўплыў. [Русаковіч:] — Але другі аўтарытэт так заваліць дарогу да добрай справы, што цераз яго і не пералезеш. Крапіва.

[Ням. Autorität з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзульта́т м. разм. Ergébnis n -ses, -se, Resultát n -(e)s, -e; Áuswirkung f -, -en;

(вынік, уплыў) прыве́сці да рэзульта́таў Resultáte zéigen [éinbringen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вага́, -і́, ДМ вазе́, мн. ва́гі і (з ліч. 2, 3, 4) вагі́, ва́гаў, ж.

1. толькі адз. Цяжар каго-, чаго-н., які вызначаецца ўзважваннем.

Вызначыць вагу тавару.

Вагой у дваццаць кілаграмаў.

Меры вагі.

Барэц цяжкай вагі.

2. толькі адз., перан. Уплыў, аўтарытэт, значэнне.

Мець вагу ў калектыве.

3. Прылада для ўзважвання чаго-н.

Аўтаматычныя вагі.

◊

На вагу золата — вельмі дорага.

|| прым. вагавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

Вагавыя катэгорыі барцоў.

В. збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субардына́цыя

(лац. subordinatio)

1) сістэма строгага падпарадкавання малодшых службовых асоб старшым;

2) фізіял уплыў цэнтральнай нервовай сістэмы на функцыянальны стан перыферычнай нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

neutralize

[ˈnu:trəlaɪz]

v.t.

1) нэўтралізава́ць

Alkalis neutralize acids — Шчо́лачы нэўтралізу́юць кісло́ты

2) рабі́ць нэўтра́льным

3) аслабля́ць чый-н. уплы́ў, узьдзе́яньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)